dinsdag 18 september 2018

De Hongerspelen (Suzanne Collins, uitgeverij Van Goor 2010)


Katniss Everdeen, een meisje uit district 12 in het land Panem, wordt samen met Peeta Mellark 'gekozen' tijdens ‘De Boete’ om deel te nemen aan de Hongerspelen. Dit jaarlijkse evenement is in het leven geroepen door het Capitool, nadat er een bloederige opstand heeft plaatsgevonden tegen de zittende macht. Deze opstand is in 12 van de 13 districten neergeslagen. Het 13e district is het Capitool met de grond gelijk gemaakt. Concreet houdt deze ‘verkiezing’ in dat Katniss en Peeta samen met tweeëntwintig anderen worden gedropt in een openluchtarena alwaar ze, beschikkend over diverse wapens, zullen moeten strijden op leven en dood met de andere deelnemers (Tributen). Degene die als laatste overblijft is de winnaar van de Hongerspelen.

Het 12e district, genaamd De Laag (waar Katniss woont) is een vervallen en armoedig mijndistrict. Het toekomstig Noord-Amerika, genaamd Panem, is veranderd in een militair regime. Het Capitool is het machtscentrum waar de wrede president Snow de dienst uitmaakt en met harde hand het volk onder de duim probeert te houden. Na een wrede opstand, die door het regime hardhandig is neergeslagen, heeft het regime deze gruwelijke en onmenselijke amusementsvorm (De Hongerspelen genaamd) in het leven geroepen. Deze Hongerspelen zijn voornamelijk bedoeld om het volk eraan te herinneren dat ze dankbaar moeten zijn en een nieuwe opstand in de toekomst ondenkbaar is. De Hongerspelen worden geregisseerd door ‘de spelmakers’en gebracht als amusementsvorm. De controle vanuit het Capitool is gebaseerd op angst en onderdrukking. Wat volgt is een bloedstollende aaneenschakeling van avonturen waarin de strijd om leven en dood centraal staat. Het verhaal heeft een verrassend slot.

Wat direct opvalt aan dit verhaal is het sombere toekomstbeeld wat geschetst wordt door Suzanne Collins. Collins neemt rustig de tijd om te personages en de omgeving goed neer te zetten, zonder de vaart uit het verhaal te halen. Ik denk dat de belangrijkste boodschap van dit verhaal zit verborgen in het feit dat in bepaalde situaties, waarin een land is veranderd in een dictatuur, morele normen en waarden ten opzichte van het volk volledig kunnen verdampen en plaats maken voor dictatoriale waarden, normen met autoritaire kenmerken. Ook is kenmerkend in zo’n situatie dat er altijd een groep mensen is en zal zijn die zich hiertegen zal verzetten, dromend over een betere wereld en op zoek zal gaan naar bevrijding.

Achterliggend gevoel is toch wel die van hoop en het hunkeren en smachten naar een betere wereld, opkomen voor je familie en geliefden en doorzetten tot je doel bereikt is. De hoofdpersonen opereren in eerste instantie vanuit de drang te overleven, maar ook liefde en kameraadschap is belangrijk.  Om hun doel te realiseren zetten ze hun kwaliteiten in. Katniss is bijvoorbeeld een begaafd boogschutter. De hoofdpersonages proberen eveneens hun droom van een betere wereld vast te houden en zich, al of niet opzichtig, af te zetten tegen de heersende macht. Dit resulteert in een meeslepend verhaal, dat zich afspeelt in het spanningsveld tussen goed of slecht en overheersing of onderdrukking. Hoe ver zal Katniss gaan om te overleven?

Het boek is in eerste instantie vooral erg spannend. Direct vanaf het begin zit het tempo er al lekker in. Het boek wordt verteld vanuit de ik-vorm. Je beleeft het avontuur door de ogen van Katniss en dat maakt het verhaal zowel spannend als meeslepend. Het boek leest lekker weg en is zeker geschikt voor adolescenten. Ik kan het daarom zeker aanraden. De thematiek is verrassend actueel en historisch tegelijk. Nu maar hopen dat dit geen voortekenen zijn van onze eigen toekomst.

2 opmerkingen:


  1. Reactie op hongerspelen, van Theo Janssen, door Nicole Veldhuis – Vree

    Collings, S. (2013). De hongerspelen (17e druk). Goude: van Goor

    Theo Jansen is van mening dat het boek een bloedstollende aaneenschakeling van avonturen heeft waarin de strijd om leven en dood centraal staat. Hij vindt dat het verhaal een verrassend slot heeft.
    Hij zegt daarover: ‘’ Het boek is in eerste instantie vooral erg spannend. Direct vanaf het begin zit het tempo er al lekker in. Het boek wordt verteld vanuit de ik-vorm. Je beleeft het avontuur door de ogen van Katniss en dat maakt het verhaal zowel spannend als meeslepend. Het boek leest lekker weg en is zeker geschikt voor adolescenten. Ik kan het daarom zeker aanraden. De thematiek is verrassend actueel en historisch tegelijk.’’

    Ik ben het met Theo eens dat je de avonturen vanuit de ogen van Katniss beleefd, hierdoor is het verhaal erg meeslepend en stel ik mijzelf regelmatig de vraag af: ‘’Wat zou ik in deze situatie gedaan hebben?’’.
    Vooral het stukje ‘Zestig seconde. Zo lang moeten we op onze metalen cirkels blijven staan tot het geluid van een gong ons bevrijdt…Als ik het lef zou hebben om erheen te gaan en er met de andere drieëntwintig tributen om te vechten…Ik hoor mijn instructies… maar het is verleidelijk, zo verleidelijk’(P.137), hield mij in spanning. Ik vroeg me echt af welke keuzes zij ging maken en hoe dit uit ging pakken.
    Door haar heldhaftigheid en stoere, toch lieve, karakter, denk ik dat veel kinderen zich met haar willen identificeren. ´Plotseling ben ik woedend dat ze nog niet eens het fatsoen kunnen opbrengen om naar mij te kijken, terwijl mijn leve nota benen op het spel staat… Mijn hart begint te bonken … Zonder er bij naar te denken haal ik een pijl uit mijn koker en schiet hem recht naar de tafel van de Spelmakers … ´´Bedankt voor uw aandacht´´ zeg ik. Dan maak ik een lichte buiging´´ (P. 96)

    Waar ik me niet in kan vinden, is dat het verhaal een verrassend slot heeft. Voor mij is het boek vrij voorspelbaar, vanaf het begin kon ik voorspellen dat Katniss de plaats van haar zusje in ging nemen bij de hongerspelen en ook dat Katniss het spel uiteindelijk zou overleven. ´Het kanon gaat af ter bevestiging. ´´Dan hebben we gewonnen Katniss,´´ zegt hij hol´ (P.312)
    Ook het feit dat ze populair is bij het publiek ‘De aanval is voorbij, de spelmakers willen me niet dood hebben’ (P. 163), vind ik erg voor de hand liggend. Hierdoor vind ik het ook geen literatuur, maar lectuur.

    Ondanks de voorspelbaarheid, vond ik het boek net als Theo wel verrassend actueel. Niet zozeer het spel is actueel, ik mag hopen dat er nooit iemand is die dit werkelijk gaat uitvoeren, maar wel de manier hoe het spel gespeeld en beïnvloed wordt; digitaal. Ook vind ik het echt van nu dat ze constant gevolgd worden door camera’s, als een soort Utopia. ‘Maar ik ben niet alleen. Nee, ik word ongetwijfeld gevolgd dor een camera’ (P.156)

    Tevens denk ik net als Theo, dat dit boek geschikt is voor Young Adult. Het boek confronteert lezers indirect met morele en filosofische vragen, ze raken emotioneel betrokken bij Katniss en er is leeservaring nodig om dit boek te kunnen lezen (Van Collie 2007).
    Al met al is dit een boek dat ik zeker bij mijn leerlingen ga aanbevelen, doordat het boek je in zijn greep houdt en je, ondanks de voorspelbaarheid, toch wil weten hoe het verhaal verder gaat en of het klopt wat je voorspelt. Daarnaast denk ik ook dat jong volwassenen vanaf 15 hier wel veel spanning aan beleven en helemaal weggezogen worden in het verhaal, niet voor niets is dit een mateloos populair boek, is er een gevolg op gekomen en is het boek zelfs verfilmd!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. De recensie gaat vooral over de inhoud van het boek. De bedoeling is om vanuit de theorie van Mooij een gevarieerd deskundig oordeel te geven over het boek. Gebruik daarbij ook passende voorbeelden (citaten) waar je dan ook weer op reflecteert.
    Het zou interessant zijn om iets te zeggen over actuele spelprogramma's en internethypes die dit spel al naderen.

    Het is 'het toekomstbeeld dat....'

    BeantwoordenVerwijderen