De vader van Emilia is directeur op een middelbare school. Hij is verliefd geworden op een leerlinge en heeft (sms) contact met haar gehad. Dit lekt uit en heel Nederland is in rep en roer. Emilia en haar familie krijgen via sociale media een enorme bak stront over zich heen. Emilia kan het niet meer aan en vlucht stiekem naar New-York waar ze een appartement gehuurd heeft met de creditcard van haar vader. Helaas is ze bedrogen en is het appartement niet te huur. Wanneer er een verwoestende orkaan op New-York afkomt mag ze toch in het appartement blijven. Hier ontmoet ze Seth, Jim en Abby. Samen bereiden ze zich voor op de orkaan. Daarbij komen ze ook steeds meer over elkaar, en over elkaars problemen te weten.
Anna Woltz slaagt er in om een mooie en geloofwaardige beschrijving van de stad New-York te geven. Ook de rauwe randjes van de stad blijven niet onbeschreven waardoor het verhaal geloofwaardig is. Zie bijvoorbeeld het fragment op pagina 45 waarin Emilia met Jim meegaat en er achterkomt dat hij alleen in een aftands huis woont zonder vrienden en familie. De realistische omgeving is een pluspunt van het boek. Het verhaal zelf is minder realistisch. Een schooldirecteur die verliefd wordt op een leerling en haar bijles gaat geven vind ik vergezocht. Waarom moet het per se een schooldirecteur zijn? Over het algemeen hebben schooldirecteuren iets anders aan hun hoofd dan een individuele leerling die moeite heeft met wiskunde.
De personages in het boek zijn aardig uitgewerkt. Over de hoofdpersoon Emilia, kom je genoeg te weten. Hoofdpersonen in de young-adult boeken zijn heel vaak op zoek naar zichzelf. Dit is Emilia ook. In het begin van het boek is ze erg naïef en onzeker. Ze houdt er niet van om naar foto's van zichzelf te kijken of zoals ze zelf op bladzijde 10 zegt: "Mijn haar is te steil, mijn ogen zijn te groot, mijn gezicht is te bleek. Ik zie eruit alsof ik bezig ben op te lossen in het niets." Op het einde van het boek is ze een stuk zelfverzekerder en neemt ze veel meer zelf het heft in handen. Woltz is er dus in geslaagd om Emilia een ontwikkeling te laten doormaken. Van naïef en onzeker meisje naar iemand die haar eigen keuzes maakt en het heft in eigen handen neemt. In dit boek beleeft de lezer als het ware van binnenuit wat de hoofdpersoon meemaakt. "Honderd uur nacht" sluit goed aan bij wat young-adult lezers willen.
Behalve dat het boek meeslepend en over het algemeen een geloofwaardig beeld weer weet te geven, zitten er ook nog een aantal wijze lessen in het boek opgesloten. Anna Woltz gaat in op de negatieve kant van sociale media en hoe het je leven kan verwoesten. Daarnaast laat ze ook zien hoe mooi het leven kan zijn zonder internet en sociale media. Of zoals o.a. op pagina 194 gezegd wordt: "Misschien kan Obama dan tenminste bepalen dat ze maar drie uur per dag aan mogen staan. Dat zou al veel schelen". Doordat Emilia, Seth, Abby en Jim opgesloten zitten zonder internet moeten ze wel met elkaar praten. Zo komen ze erachter dat ze allemaal hun problemen hebben, en dat het niet te laat is deze problemen op te lossen.
Het boek is geen literatuur maar lectuur. De personages zijn redelijk typerend, het naïeve onzekere pubermeisje, de onzekere puberjongen en het leuke, prettig gestoorde zusje, wat alles zegt wat ze denkt. Verder is de chronologie rechtlijnig. Er wordt af en toe verwezen naar gebeurtenissen in het verleden, maar over het algemeen is er sprake van een rechtlijnige tijdsstructuur.
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderen