woensdag 19 september 2018

Recensie van 'Vijftien', van Marlies Slegers, door Kristel Derksen

Recensie van het boek: Slegers, M. (2016). Vijftien. Amsterdam: Uitgeverij Luitingh-Sijthoff

"Want dat, Elena, is het geheim: een goede voorbereiding. Wie jaagt, weet ook precies waar de prooi te vinden is." (p. 18)

Vijftien is een erg spannend boek, waarin de vijftienjarige Elena Konings de hoofdpersonage is. Elena heeft haar vader verloren en voelt zich thuis niet meer op haar gemak door de komst van Pieter, haar stiefvader. Elena komt online in gesprek met Tim, met wie ze heftige en spannende chatsessies beleefd. Na een tijdje besluit ze met Tim af te spreken. Ze komt voor een grote verrassing te staan. Vlak na de afspraak verdwijnt Elena spoorloos.
Naast Elena wordt ook de zeventienjarige Job in het boek gevolgd. Job is in het verleden een vriendin kwijtgeraakt en probeert het leven weer op te pakken. Uiteindelijk blijkt de vermissing van Elena naar hem te leiden.




"Ik denk na, maar mijn gedachten lossen op in een roze mist. Helder nadenken, Elena... Maar het lukt niet. Mijn nieuwsgierigheid is gewekt, als een kuikentje dat een stuk van zijn eitje kapot heeft gepikt. Te laat om mijn gevoelens voor Tim nog in te dammen. Mijn mond voelt droog aan. Ik stuur een bericht terug. Oké. Jij begint..." (p. 53)

Het hoofdstuk wordt iedere keer geopend met de naam van de ik-persoon in dat hoofdstuk, gevolgd door de datum en de tijd. Hierdoor lijkt het boek meer een dagboekvorm aan te nemen. Er worden dus meerdere verhaallijnen door elkaar gebruikt. Omdat er verteld wordt vanuit de ik-vorm, zijn de gebeurtenissen en gedachten makkelijker in de leven. 

"Ik zag je zusje gisteren fietsen... Gevaarlijk, zo met haar mobiel in haar hand, zonder achterlicht. Ze zou zomaar aangereden kunnen worden..." (p. 114)

Het boek grijpt je vast, zeker op de stukken waar Elena wordt bedreigd door haar internet-date. De stukken zijn erg direct, duidelijk en zorgen ervoor dat je het volgende hoofdstuk graag wil beginnen.

"In een opwelling stuur ik een foto van Job naar Elena. En dat zal een grote vergissing 
blijken te zijn." (p. 64)

De gebeurtenissen in het boek spelen erg in op de belevingswereld van de doelgroep: de adolescent (15+). De leeftijd van de hoofdpersonage Elena, het chatten, de onzekerheid, de problemen thuis... Veel van deze onderwerpen zijn herkenbaar en zorgen voor een psychologische wirwar bij zowel de hoofdpersonage als de lezer. 
In het boek komt Elena in aanraking met sexting, wat in het begin bij haar voor behoorlijke opwinding zorgt. 
De wisselingen tussen de verschillende personages maken het soms wat lastig om het verhaal te volgen. Je vliegt door de gedachten, gebeurtenissen en personages heen, maar uiteindelijk wordt in het verhaal wel duidelijk waarom Slegers deze keuze heeft gemaakt. 

Het einde is zo ver mogelijk ingevuld, maar er blijft ruimte voor invulling, zeker bij degene die Elena liet verdwijnen. Het is mooi dat het verhaal niet geheel afgesloten wordt. Zo blijft er ook nog ruimte voor verbeelding en wie weet: een nieuw deel.

1 opmerking:

  1. recensie van het boek (ipv 'op'). Een hoofdrol gebruik je mbt een film. Voor een boek spreek je over een hoofdpersonage.
    Daarnaast speelt in dit boek het verhaal van....
    Fragment over de dagboekvorm nog eens kritisch herlezen

    Inhoudelijk in orde. Kijk nog eens kritisch naar de taal.

    BeantwoordenVerwijderen