"Snapchat killer maakt derde slachtoffer” (p. 137)
Mandy zit op de middelbare school en heeft veel aan haar
hoofd. Bij ieder bezoek aan het ziekenhuis is haar moeder weer een stukje
achteruit gegaan in de strijd tegen kanker. De angst om haar te verliezen is
groot. Echter wordt alleen zijn ook een steeds grotere angst voor Mandy. Er is
namelijk in Amsterdam een moordenaar actief die het gemunt heeft op meisjes van
haar leeftijd. De moordenaar deelt daarbij de laatste paar levende minuten van
de slachtoffers via social media. Mandy blijkt de angst achteraf niet voor
niets te hebben..
In dit boek word je als lezer volledig meegezogen in het leven van
Mandy. Er wordt vanuit een ik-perspectief geschreven, waardoor je gedetailleerd
mee krijgt wat Mandy doet, hoe ze zich voelt en hoe ze over bepaalde dingen
denkt. Hierdoor heeft het boek een mooie emotieve functie. Als lezer wil je
weten hoe Mandy zich nu voelt, morgen zal voelen en volgende week zal voelen.
Ook word er indirect erg goed beschreven hoe Mandy zich voelt, zoals
bijvoorbeeld: “Wat een trut, denk ik. Met
mijn armen over elkaar heen geslagen loop ik naar mijn bed, en ik kruip onder
het laken.” (p. 120)
Je verwacht dat de schrijver dit boek eindigt met een cliffhanger,
waarbij je als lezer moet afvragen of Mandy het verhaal zal overleven. De
laatste zin van het verhaal van Mandy eindigt namelijk met: “En dan een stem. ‘Jezus, kan iemand 112 bellen?
Ze zit onder het bloed en ze is helemaal aan het flippen.’” (p. 208) . Toch gaat de
schrijver nog door met het verhaal, door vanuit moordenaars ogen te beschrijven
wat er in zijn hoofd omging en waarom hij deze vijf slachtoffers uitgekozen heeft.
Daarna sluit de schrijver af met een korte beschrijving van het leven van Mandy,
drie jaar later. Hiermee wordt er ook een mooie boodschap weergegeven: “Maar nu, drie jaar later, heeft bijna
niemand het er meer over. Er is weer ander nieuws op de voorpagina’s gekomen.
Er worden weer andere filmpjes gedeeld. Het leven gaat gek genoeg altijd weer
door.” (p. 222) . De schrijver geeft
hiermee de jongeren een boodschap mee die zij nog vaker tegen zullen komen in
hun leven.
Er is in dit boek sprake van een detectiespanning. Vanaf
het begin van het boek is het de vraag wie de moordenaar is. Mandy vraagt zich
dat af, maar jij als lezer vraagt je dit ook af. Als lezer word je in aparte
hoofdstukken kort meegenomen in de laatste minuten van de slachtoffers. Toch
heb je ook als lezer door deze situatiespanning nog geen idee wie de moordenaar
kan zijn. Pas aan het einde van het boek, als de moordenaar ‘het woord krijgt’
wordt duidelijk dat de moordenaar al vanaf het begin van het boek in het leven
van Mandy aanwezig is en vertelt hij waarom hij Mandy als doelwit uitgekozen
heeft.
‘Pijn’ is een enorm geschikt boek voor de oudere
adolescent. Door de grote spanning die te maken heeft met de innerlijke problemen
en diepere levensvragen van Mandy wordt het avontuurlijke van de personages die
vaak voorkomen bij boeken uit de vroege adolescentie verdrongen. In dit boek komen
namelijk juist de psychologische ervaringen van Mandy naar voren, waardoor het goed aansluit bij de oudere adolescent.
Concluderend kan ik zeggen dat ‘Pijn’ een spannend,
ingrijpend en meelevend boek is die niet alleen voor de oudere adolescent, maar
ook voor de volwassen lezer, leuk en spannend is om te lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten