Zoals de titel je hoogstwaarschijnlijk al doet vermoeden, wordt er in het boek verteld hoe de hoofdpersoon, Jasper, beschrijft hoe het uiteindelijk zover is gekomen dat hij Emma een blauw oog sloeg. Jasper is de ik-verteller en hij neemt ons in zijn gedachtekronkels die soms alle kanten op kunnen gaan. Het zijn de gedachten van een 10-jarige, hoogbegaafde en nogal chaotische jongen met als grote passie het tekenen van doolhoven.
We ontmoeten Emma direct in het begin en leren haar kennen als een excentriek meisje van 14 dat nu pas in de brugklas zit en zich ook veel jonger gedraagt dan haar leeftijdsgenoten. De twee lijken een goede match te zijn, maar toch draait het uit op een blauw oog voor Emma. Hoe het uiteindelijk afloopt met die twee zal ik niet verklappen.
Niet alleen de titel, die de nieuwsgierige leerling zeker zal trekken, spreekt tot de verbeelding bij dit leuke boek. De mooie, felgele kaft met daarop een stukje doolhof (de passie van Jasper) en de origami kikkers die Emma in groten getale maakt, nodigen zeker uit tot het lezen van het verhaal. Voor de doelgroep, de 12+-leerlingen, is het een erg fijn boek om bijvoorbeeld tijdens de lessen te lezen, omdat het heel overzichtelijk is geschreven in 3 delen. Deze delen zijn ook weer onderverdeeld in kleine hoofdstukjes van hooguit een paar pagina's. Een erg lage drempel om overheen te komen.
De schrijfstijl, waarbij we de gedachten volgen van Jasper, maakt dat het verhaal realistisch en geloofwaardig is geschreven. Zo nu en dan worden we in een gedachte meegenomen, waarbij er ineens versprongen wordt naar een associatie die Jasper heeft en die dan tussen haakjes volgt. In een enkel geval gaat dit dan nog verder naar een tweede gedachtesprong die dan ook weer netjes gescheiden, tussen haakjes, volgt. "Ik stond in de hal, de kamer die geen kamer was. In de paraplubak stonden drie droge paraplu's. De plant was groen en glom, alsof de bladeren gepoetst waren gepoetst. (Zou Emma's moeder de planten poetsen? Zou best kunnen. Ik heb een keer gelezen dat er mensen zijn die vijftig keer per dag hun handen wassen. Dat heet mysofobie (smetvrees). Misschien is Emma's moeder bang voor vieze planten.)
(Er bestaan heel veel soorten fobieën. (...) Er zijn zelfs mensen die bang zijn voor zichzelf. Misschien had ik last van Emmafobie.)" Dit citaat (pagina 108) is slechts één van de vele voorbeelden van de kronkels die we bij Jasper aantreffen. Hij is behoorlijk chaotisch en geeft dit zelfs toe in een van de hoofdstukken, omdat hij daar daar wat structuur wil aanbrengen in zijn gedachten, op pagina 91 en 92. "Toen gebeurden er drie dingen tegelijkertijd. Nee, ik dácht drie dingen tegelijkertijd. Ik moet ze even apart opschrijven, anders verdwaal ik.
→Het woord sikkeneuren. Dat sloeg in als een bom. (...)
→Ik had ook niet verwacht dat Emma met een van haar knuffels zou gooien. (...)
→Dit was de eerste keer dat Emma niet vrolijk was. (...) Mijn hersens kraakten ervan.
De lay-out van het verhaal staat echt in dienst van het karakter van Jasper, wat het inlevingsvermogen
van de lezer zeker ten goede komt en misschien in bepaalde gevallen zelfs heel herkenbaar zal zijn. Voor een aanstaande puber kan dat als erg prettig worden ervaren en volgt er misschien het besef dat je niet de enige bent die op een bepaalde, eigen, manier naar de dingen kijkt.
Ik hoop dat het verhaal de 12-jarige lezer ook aan het denken zal zetten over pesten. Zowel Jasper als Emma worden gepest en ook al gaan ze er beiden op hun eigen manier mee om, je merkt wel dat ze er last van hebben, zoals op pagina 149. "Emma schudde haar hoofd. Ik zag dat ze haar best moest doen om te blijven lachen." Emma lacht altijd en lijkt altijd vrolijk. Dat is haar manier om met de, soms vervelende, dingen om te gaan in haar leven. Ze komt heel jong over. Jasper blijft gewoon liever thuis om dingen te leren of om doolhoven te maken. Zo ontdekt de lezer dat iedereen zijn eigen maniertjes en behoeftes heeft. Uiteindelijk wordt Jasper Emma's superheld, omdat hij haar van de verdrinkingsdood redt na een pestincident met wat jongens. Zo zie je dat ook mensen die misschien in het begin wat kwetsbaar overkomen ook tot grote daden in staat zijn en ook gewoon echte, volwaardige, gelijkwaardige mensen zijn.
Al met al vind ik dat de auteur Tim Gladdines een mooi, bijzonder verhaal heeft weten te illustreren en raad ik het eenieder zeker aan om het te lezen. Jasper heeft eindelijk bereikt wat hij wil en heeft het goed naar zijn zin. Een beter einde kun je je niet wensen!
Aan het einde van het boek heeft de auteur een aantal voorbeelden van doolhoven toegevoegd, met toelichting van Jasper, die je zelf ook nog kunt proberen op te lossen.
Tip: Maak dan wel eerst even een kopietje, want het is natuurlijk zonde om in zo'n mooi boek te gaan tekenen.
Niet alleen de titel, die de nieuwsgierige leerling zeker zal trekken, spreekt tot de verbeelding bij dit leuke boek. De mooie, felgele kaft met daarop een stukje doolhof (de passie van Jasper) en de origami kikkers die Emma in groten getale maakt, nodigen zeker uit tot het lezen van het verhaal. Voor de doelgroep, de 12+-leerlingen, is het een erg fijn boek om bijvoorbeeld tijdens de lessen te lezen, omdat het heel overzichtelijk is geschreven in 3 delen. Deze delen zijn ook weer onderverdeeld in kleine hoofdstukjes van hooguit een paar pagina's. Een erg lage drempel om overheen te komen.
De schrijfstijl, waarbij we de gedachten volgen van Jasper, maakt dat het verhaal realistisch en geloofwaardig is geschreven. Zo nu en dan worden we in een gedachte meegenomen, waarbij er ineens versprongen wordt naar een associatie die Jasper heeft en die dan tussen haakjes volgt. In een enkel geval gaat dit dan nog verder naar een tweede gedachtesprong die dan ook weer netjes gescheiden, tussen haakjes, volgt. "Ik stond in de hal, de kamer die geen kamer was. In de paraplubak stonden drie droge paraplu's. De plant was groen en glom, alsof de bladeren gepoetst waren gepoetst. (Zou Emma's moeder de planten poetsen? Zou best kunnen. Ik heb een keer gelezen dat er mensen zijn die vijftig keer per dag hun handen wassen. Dat heet mysofobie (smetvrees). Misschien is Emma's moeder bang voor vieze planten.)
(Er bestaan heel veel soorten fobieën. (...) Er zijn zelfs mensen die bang zijn voor zichzelf. Misschien had ik last van Emmafobie.)" Dit citaat (pagina 108) is slechts één van de vele voorbeelden van de kronkels die we bij Jasper aantreffen. Hij is behoorlijk chaotisch en geeft dit zelfs toe in een van de hoofdstukken, omdat hij daar daar wat structuur wil aanbrengen in zijn gedachten, op pagina 91 en 92. "Toen gebeurden er drie dingen tegelijkertijd. Nee, ik dácht drie dingen tegelijkertijd. Ik moet ze even apart opschrijven, anders verdwaal ik.
→Het woord sikkeneuren. Dat sloeg in als een bom. (...)
→Ik had ook niet verwacht dat Emma met een van haar knuffels zou gooien. (...)
→Dit was de eerste keer dat Emma niet vrolijk was. (...) Mijn hersens kraakten ervan.
De lay-out van het verhaal staat echt in dienst van het karakter van Jasper, wat het inlevingsvermogen
van de lezer zeker ten goede komt en misschien in bepaalde gevallen zelfs heel herkenbaar zal zijn. Voor een aanstaande puber kan dat als erg prettig worden ervaren en volgt er misschien het besef dat je niet de enige bent die op een bepaalde, eigen, manier naar de dingen kijkt.
Ik hoop dat het verhaal de 12-jarige lezer ook aan het denken zal zetten over pesten. Zowel Jasper als Emma worden gepest en ook al gaan ze er beiden op hun eigen manier mee om, je merkt wel dat ze er last van hebben, zoals op pagina 149. "Emma schudde haar hoofd. Ik zag dat ze haar best moest doen om te blijven lachen." Emma lacht altijd en lijkt altijd vrolijk. Dat is haar manier om met de, soms vervelende, dingen om te gaan in haar leven. Ze komt heel jong over. Jasper blijft gewoon liever thuis om dingen te leren of om doolhoven te maken. Zo ontdekt de lezer dat iedereen zijn eigen maniertjes en behoeftes heeft. Uiteindelijk wordt Jasper Emma's superheld, omdat hij haar van de verdrinkingsdood redt na een pestincident met wat jongens. Zo zie je dat ook mensen die misschien in het begin wat kwetsbaar overkomen ook tot grote daden in staat zijn en ook gewoon echte, volwaardige, gelijkwaardige mensen zijn.
Al met al vind ik dat de auteur Tim Gladdines een mooi, bijzonder verhaal heeft weten te illustreren en raad ik het eenieder zeker aan om het te lezen. Jasper heeft eindelijk bereikt wat hij wil en heeft het goed naar zijn zin. Een beter einde kun je je niet wensen!
Aan het einde van het boek heeft de auteur een aantal voorbeelden van doolhoven toegevoegd, met toelichting van Jasper, die je zelf ook nog kunt proberen op te lossen.
Tip: Maak dan wel eerst even een kopietje, want het is natuurlijk zonde om in zo'n mooi boek te gaan tekenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten