Recensie
‘Lover of loser’ (verfilming)
Titel: Lover of loser
Regisseur:
Dave Schram
Belangrijke
acteurs: Gaite Jansen, Martijn Lakemeier, Ruud Feltkamp, Susan Visser en Thomas
Acda
Jaar
van verschijnen: 2009
Titel
jeugdboek: Lover of loser: your choice (2006)
Lover of loser (2009), naar het gelijknamige boek, heeft alles
wat je van een Carry Slee-verfilming kunt verwachten: een eigentijds, meeslepend
verhaal met een aansprekend thema voor jongeren: loverboys.
Het
zit de 15-jarige Eva niet mee. Haar vriendinnen hebben allemaal een vriendje,
behalve zij. Op een dag ontmoet ze een leuke jongen bij de printshop: Mees. Hij
ziet haar ook wel zitten, maar door een misverstand denkt zij dat hij al een
vriendin heeft. Daarnaast krijgt ze ruzie met haar beste vriendin en thuis
heeft ze het ook al niet makkelijk: haar nieuwe stiefvader mag ze totaal niet
en na een ruzie loopt ze van huis weg. Dan ontmoet ze de knappe Ricardo, die
haar leven totaal in beslag zal nemen…
Op
het eerste gezicht zou je zeggen dat het verhaal allemaal erg voorspelbaar en
cliché lijkt: een jong tienermeisje dat van huis wegloopt en maar niet kan
wennen aan haar nieuwe stiefvader.
Bovendien voelt zij zich ook nog eens alleen
staan in de liefde, maar ze bloeit helemaal op als ze benaderd wordt door een
loverboy. En enerzijds is dat ook zo. Toch heeft de regisseur er een pakkend en
humoristische film van weten te maken, mede door de keuze van de acteurs en
door de afwisselende opeenvolging van locaties en gebeurtenissen. Ook vormen humor
en grappige situaties de rode draad van deze film, waardoor je wordt meesleept
in het verhaal vanaf het begin tot het einde.
Het
succes van deze film hangt zeker voor een deel af van het goede acteerwerk van
de overtuigende en geloofwaardige hoofdrolspelers, (met Gaite Jansen als Eva en
Martijn Lakemeier als Mees. Als kijker voel je vanaf het begin mee met de jonge
en onzekere Mees die (in gedachten) op 6 à 7 manieren probeert om Eva aan te
spreken in de printshop (wat tegelijkertijd uitstekend is geacteerd door deze
jonge acteur).
Dit
wordt nog eens versterkt door de montage van de beelden aan het begin: je
krijgt door de close ups van de printers in de printshop gelijk een gevoel van
de sfeer waar Mees werkt (niet bepaald romantisch…), die op knullige wijze
oefent hoe hij op Eva, een bezoekster van de printshop, af zal stappen. Kort
achter elkaar krijg je zijn verwoede pogingen (in gedachten) te zien, waarbij
het steeds weer mislukt, doordat hij bijvoorbeeld inkt aan zijn shirt smeert of
haar op de verkeerde manier aanspreekt.. Dit zet direct zorgen ervoor dat de
toon wordt gezet voor het vervolg van de film.
Goed
gekozen is de rol van Mees. Deze jongen, met blonde krullen en blauwe ogen,
vormt de aandoenlijke held van het verhaal die balanceert tussen het optreden
als lover of loser: de door zijn gitaaroptreden probeert hij wanhopig de
aandacht van Eva te trekken, maar hij krijgt slechts aandacht van een paar
mensen in het park en een toevallige zwerver, totdat hij zijn liedje op de
radio mag laten horen, waar hij door zijn zoektocht echter niet op tijd voor
aanwezig kan zijn.
Qua
verhaallijn heeft Lover of loser een
geloofwaardig en herkenbaar script dat op humoristische wijze een relativerende
kijk geeft op het leven van een 15-jarige puber. Op geniale wijze brengt de
regisseur in beeld hoe in het brein van een puber kleine zaken soms groot
voorgesteld kunnen worden en grote zaken klein. Zo lig je als kijker dubbel wanneer
Eva zich angstvallig verbergt onder haar bed in haar kamer terwijl haar
stiefvader met haar moeder op haar bed hevig liggen te zoenen en dan kun je
helemaal meevoelen – met een glimlach op je gezicht - hoe ellendig zo’n
pubermeisje van 15 zich hier geen raad mee weet. Ook krijg je een gevoel van
herkenning bij de typische en weinig betekenende ruzie tussen Eva en haar beste
vriendin herkenning op. omdat zij gelogen heeft over haar reden om niet naar
Eva’s filmavondje te komen, want ‘dat is kinderachtig’.
Soms
is de film wel wat karikaturaal en cliché. Zo vond ik de locatie van een
skatebaan (de plek waar Eva’s vriendinnen rondhangen), een beetje stigmatiserend:
het geeft een beetje het beeld alsof alle hippe meiden skaten en je ‘cool’ bent
als je skatet. Een wat teruggetrokkener meisje als Eva zou hier niet
thuishoren, en zeker niet als haar vriendinnen beginnen te zoenen met stoere
skaters. Ook de loverboy Ricardo, met zijn geföhnde haar, vond ik wat aan de
voorspelbare kant.
Wat
ik persoonlijk mooi vond, is dat een ernstig thema als ‘loverboys’ door middel
van het decor, de kostuums en de situaties wordt gerelativeerd met humor,
terwijl het je toch aan het denken zet. Eva scheurt de pikante kleding die ze
moet aantrekken doormidden, tot woede van de eigenares. En op het moment dat je
je realiseert dat Eva zich op een plek bevindt waar tientallen vrouwen als
prostituees worden gedwongen om te werken voor een loverboy, brengt de knullige
Mees al snel een vrolijke noot in het geheel.
Ook
vind ik de muziek goed gekozen bij deze film. Zeker het liedje van
Mees, dat een centrale plaats inneemt, zorgt voor een lach en een traan, zeker
bij de ontknoping aan het einde.
Tenslotte
maakt het serieuze thema in combinatie met herkenbare situaties deze film ook
zeker geschikt voor gebruik in de klas. Juist door middel van herkenbare zaken
als verkering, alleen staan, gescheiden ouders, e.d. biedt deze film een mooie
kans om het thema van loverboys te kunnen bespreken.
Al
met al zit de film goed in elkaar en geeft deze een goede inkijk in de wereld
van jongeren, ook al zijn dat dan soms wat clichés – én in het gevaar van
loverboys. Door de combinatie van humor met spanning houd je het makkelijk vol
tot het einde en blijft het luchtig en dit maakt het een leuke film voor zowel
jong als oud.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten