Recensie van 'de verwarde cavia ' door Paulien Cornelisse

Recensie van 'De verwarde cavia' van Paulien Cornelisse door Agnes Veerman- de Vries

Uitgeverij: Cornelisse

Samenvatting:

Het verhaal gaat over Caaf, een cavia. Zij werkt op een kantoor en heeft veel verschillende typen collega's. Of deze collega's mensen zijn of dieren, dat kom je niet te weten. Caaf werkt op een communicatie afdeling en houdt zich vooral bezig met paperclips en het typen van een nieuwsbrief. Op een dag moet ze gaan samenwerken met een nieuwe collega (Enzo) van het moederconcern. Om hem beter te leren kennen gaan ze eerst samen lunchen en dan blijkt hij ook een cavia te zijn! Ze raken bevriend en krijgen een relatie. Na een mislukte presentatie is Enzo niet meer zo blij met zijn baan en zegt deze op om zijn droom te gaan volgen: hij gaat rondtrekken met een goulashbus. Caaf zet op een gegeven moment boven een nieuwsbrief de titel 'Boswandeling'. Deze heeft niets met de nieuwsbrief te maken maar wordt wel door een recordaantal medewerkers gelezen. Om dit succes wordt Caaf gevraagd een presentatie te verzorgen. Na drie minuten is haar presentatie afgelopen maar gelukkig redt Enzo haar door voor iedereen een kommetje goulash te hebben gekookt. Wanneer al Caafs collega's solliciteren en een andere baan krijgen lijkt het erop dat Caaf als enige overblijft, samen mat haar leidinggevende Ruud waar niemand het goed mee kan vinden. Dan besluit ook Caaf haar baan op te zeggen en gaat met Enzo mee in zijn nieuwe droom: de goulashbus.

Waardeoordeel:

Het leek wel een huwelijksaanzoek. Maar dan zonder trouwen. Wilde ze mee in de goulashbus? Of wilde ze lekker op kantoor blijven, bij haar nietmachine en doosje paperclips?

De stijl van het boek is typisch voor Paulien Cornelisse. Je merkt aan alles dat zij van taal houdt, gebruikt veel woordspelingen en laat stereotiepe 'modetaal' terugkomen. Hoewel dit boek heel anders is opgebouwd dan haar eerdere boeken. (Taal is zeg maar echt mijn ding 2009 en En dan nog iets uit 2012) Het is een bijzonder boek. Het boek is geschreven in korte, columnachtige hoofdstukken, waardoor het makkelijk leest. Er loopt wel een rode draad doorheen, waardoor je de hoofdstukken niet als losse verhalen kunt lezen.
Het boek is luchtig geschreven en lijkt nergens over te gaan.
Hoe absurd, een cavia in een mensenwereld. Door dit absurde ga je wel nadenken over dit verhaal. Bedoelt ze er misschien toch iets mee? De schrijfster neemt je mee in de wereld van Caaf, over de personen om haar heen kom je verder weinig te weten. Het zijn stereotiepe figuren: een IT'er met telefoonangst, een homo, iemand van de HR afdeling die niet met mensen kan omgaan,.... Je bent als lezer geneigd aan te nemen dat dit over 'gewone' mensen gaat, maar het zouden net zo goed ook dieren kunnen zijn. dat is een fascinerend aspect in dit boek.
Het boek is niet heel spannend of verrassend. Er komen geen spannende situaties in voor en vragen die aan de orde komen, zoals bijvoorbeeld het cursieve stukje bovenaan deze recensie, wordt na veel hoofdstukken aan het eind van het boek pas beantwoord doordat Caaf in het laatste hoofdstuk besluit haar baan op te zeggen en met Enzo mee te gaan. Dat neemt niet weg dat het wel een heel vermakelijk boek is, als je tenminste houdt van de stijl en droge humor van Paulien Cornelisse.

Het verhaal in dit boek is geschikt voor jongeren ouder dan 15. De collega's om Caaf heen spelen een belangrijke rol en tussendoor kun je lezen dat Caaf echt wel een mening heeft over deze personen. daarbij is zij begaan met het leven van collega's en ex- collega's. Caaf lijkt in dit boek de meest sociale figuur te zijn. Aan bod komt ook het verliefd zijn, maar tegelijkertijd ook het vertrouwen dat daarin op de proef wordt gesteld. Enzo gaat voor langere tijd naar Hongarije bijvoorbeeld om te leren hoe je goede goulash maakt en nodigt daar zijn ex-vriendin uit. Caaf maakt zich zorgen daarover omdat zij allee achterblijft en niet weet wat Enzo doet. Wanneer hij later terug is, blijkt dat zijn ex-vriendin maar een weekend geweest is en dat meer dan genoeg was omdat hij gek van haar werd en ze niet voor niets zijn ex was.

Al met al vind ik de verwarde cavia een boek dat lekker weg leest, humor heeft en luchtig geschreven is zonder een diepe betekenis.