Recensie van De Grijze Jager. De ruines van Gorlan van John Flanagan door Marloes Derksen

Flanagan, J. (2007). De Grijze Jager. De ruïnes van Gorlan (L. Corneille, Vert.) Haarlem: J.H. Gottmer / H. J. W Becht BV

De Grijze Jager. De ruïnes van Gorlan is het eerste deel van een twaalfdelige serie die John Flanagan heeft geschreven over de jonge Will. Will droomt ervan om ridder te worden, maar hij wordt afgewezen voor de krijgsschool van Redmond. Hij moet zich, zeer tegen zijn zin, onder de hoede stellen van de geheime Jager Halt. De norse Halt ontpopt zich echter als een goede leermeester en Will berust zich steeds meer in zijn lot. Na maanden trainen, waarin Will leert boogschieten en zich onzichtbaar te verplaatsen, moeten Halt, Will en Gilan (een andere leerling van Halt) op zoek naar twee Kalkara, twee monsters uit het leger van Morgarath. Morgarath heeft de Kalkara ingezet om de leiders van Araluen te vermoorden. Het wordt een strijd om leven en dood.


Het verhaal is deels realistisch te noemen, deels fantasy. De hoofdpersoon Will en zijn emoties worden bijvoorbeeld zeer realistisch beschreven: "Buiten de eetzaal hoorde Will deze uitsmijter. Hij voelde zijn wangen donkerrood worden. Dat was de ergste pesterij, en altijd had hij geprobeerd voor Arnaut geheim te houden hoe het hem raakte; omdat hij heel goed wist dat de grotere jongen het tegen hem zou gebruiken." (Flanagan, 2007, p.15) De Wargals en de Kalkara, die tezamen het leger van Morgarath vormen en die de tegenstanders van Will en de  zijnen vormen, lijken wel figuren die uit Tolkiens In de ban van de ring komen: "Hij kon maar niet wennen aan de hun vreemde vorm: half menselijk, maar met vooruitstekende kaken, en slagtanden als van een beer of grote hond." (Flanagan, 2007, p5) Ook de gevechten die zich tussen beide partijen afspelen doen erg fantasierijk aan: "Will keek verstijfd van angst toe. Langzaam vormde zich een idee in zijn hoofd. Daar lag de brandende toorts van baron Arald, het enige wapen dat de Kalkara kon verslaan. Maar hij stond wel veertig meter van het monster vandaan..." (Flanagan, 2007 p.264) Toch zijn ook de fantasierijke gedeelten van het boek wel levensecht geschreven: "Het gekrijs van de Kalkara klonk niet langer triomfantelijk. Vuur deed pijn. Vuur was het enige ter wereld waar hij bang voor was. Het monster sloeg verwoed naar de vlammen op zijn borst. Maar daardoor verspreidde het vuur naar zijn armen. Er was een plotselinge gloed van rode vlammen, en in enkele seconden was de Kalkara omringd door vuur (Flanagan, 2007, p265)
 
In de Grijze Jager. De ruines van Gorlan hanteert de schrijver overduidelijk normen en waarden, die hij voor de jeugd geschikt acht. De goeden winnen van de kwaden en Will ontwikkelt zich van iemand die aanvankelijk droomt van het ridderschap tot een echte Geheime Jager. Hij slaat aan het eind van het boek zelfs de kans om ridder te worden af, omdat hij zichzelf ziet als een Geheime Jager, net als zijn leermeester Halt. De innerlijke tweestrijd van Will over zijn toekomst als ridder of Geheime Jager en het gevecht tussen de Kalkara en Will en de zijnen zijn meer dan genoeg om de jonge lezer te houden. Het boek is dan ook zeer geschikt voor lezers vanaf 10 jaar. Zeker omdat De Grijze Jager. De ruines van Gorlan het eerste deel is van een spannende serie van 12 boeken, kan ik het de jonge lezers zeker aanraden om het te gaan lezen.