Jeff Kinney, 2009, Het level van een loser, logboek van Bram Botermans (deel 1), Utrecht: Uitgeverij De Fontein

In deel 1 van de populaire serie logboeken van auteur Jeff Kinney maken we kennis met Bram Botermans. Bram is een brugpieper die van zijn moeder een 'dagboek' krijgt, maar wat dus absoluut niet zo mag heten, omdat hij er echt geen gevoelens in gaat schrijven. Zijn ambitie is beroemd worden en hij heeft daarbij de gedachte dat het dan vooral handig is dat mensen dan gewoon zijn logboek kunnen lezen en hij dus geen onzinnige vragen hoeft te beantwoorden over zijn leven. Hij laat ons zijn familie, vrienden, school en gedachten zien op een hilarische manier met leuke illustraties erbij, waardoor je het hele boek door met een grote grijns op je gezicht zijn belevenissen leest gedurende één heel schooljaar.

Het boek zelf is al een lust voor het oog om te zien voor de leerling die van zichzelf misschien niet zo gemotiveerd is om een boek op te pakken. Het boek doet aan als een schrift door het gelinieerde papier dat op iedere pagina te zien is. En bovendien staat op iedere pagina minstens één afbeelding die de desbetreffende paragraaf op humoristische wijze ondersteunt en doordat het in een vrij kinderlijke tekenstijl is gedaan is het boek heel erg toegankelijk voor met name jongens die wat leesvrees hebben. Voor de meiden is er een vergelijkbare serie uitgebracht, genaamd 'Dagboek van een muts.'


Wat we van Bram leren is vooral hoe hij probeert populairder te worden op school.
'Zoals ik al zei, is Bas dit jaar de populairste jongen en dat betekent dat de rest moet vechten voor zijn plekje op de ranglijst.
Ik denk dat ik in het gunstigste geval op nummer 52 of 53 sta. Het goede nieuws is dat ik bijna een plek opschuif, want Karel Davids staat boven mij en die krijgt volgende week een beugel.' (pagina 13).
Veel van de gebeurtenissen in het boek boek staan in het teken van deze populariteit. Ook is hij erg bang om gepest te worden en besluit, samen met zijn beste vriend Theo Torbecke
, zelfs om klaar-over te worden om bepaalde privileges te krijgen en zo vervelende kinderen te vermijden. Dit zijn voor een scholier die zelf in de brugklas zit ook wel dingen die belangrijk zijn, waardoor er zeker herkenning zal zijn voor de lezers van dit boek.

Wie weet heeft de lezer wat aan de creatieve oplossingen die Bram soms lijkt te hebben, al zal ik zeker niet adviseren ze allemaal over te nemen. Bram komt namelijk regelmatig in de problemen en maakt het zijn beste vriend, de net wat minder intelligente Theo, vaak moeilijk. 'Ze dacht vast dat ik Theo was, want ik had zijn jas geleend. En ik liet haar mooi in die waan.' (pagina 187). Leerlingen kunnen wat dat betreft wel een lering uit het verhaal trekken. 'Hoe ben ik een goede vriend?' Tussen Bram en Theo loopt het in het verhaal fout, maar gelukkig lijkt het aan het einde van het verhaal weer goed te zijn gekomen tussen de twee. 'Ik weet niet of  Theo waardeert wat ik vorige week voor hem gedaan heb, want hij heeft niks gezegd. Maar we hangen wel weer samen rond na school, dus dat zal wel betekenen dat alles weer normaal is.' (pagina 222).

Hopelijk leert de jonge lezer van dit boek tussen het lachen en grijnzen in dus een wijze les over hoe je je hoort te gedragen als broer, als vriend, maar vooral als brugklasser. Bram gaat het niet altijd even goed af, maar het lijkt allemaal uiteindelijk goed te komen, wat een grote 'Feel Good-factor' is. Het verhaal smaakt mij in ieder geval naar meer en dan zit je in deze serie wel goed, aangezien er inmiddels 12 delen en nog wat extra boeken zijn verschenen die allemaal in deze vrolijke, humoristische stijl zijn geschreven. Dus als je een nieuwe vriend zoekt, probeer Bram eens! Maar hou hem en zijn streken wel in de gaten!