Recensie Vlinders, Simone van der Vlugt, door Chantal Aarts

Simone van der Vlugt, 2008, Vlinders, Rotterdam: Lemniscaat

Korte samenvatting:

Zoë is met haar broer en moeder verhuisd nadat haar ouders gescheiden zijn. Ze is paranormaal begaafd en wil dat liever niet op haar nieuwe school vertellen. Op een dag 'ziet' Zoë een mooie jongen, hij blijkt niet meer te leven. Deze jongen heeft Zoë's hulp nodig om de daders, die hem hebben doodgetrapt, op te laten pakken. Zoë besluit hem te helpen, maar komt zelf daardoor in moeilijkheden. Ze kon altijd met problemen bij haar moeder terecht, maar die heeft nu even genoeg aan haar hoofd met de nieuwe gezinssituatie.

Waardeoordeel:

Het verhaal gaat over Zoë, een meisje met een paranormale gave. Zoë 'ziet' op het schoolplein een mooie jongen. Door de manier van schrijven heb je meteen in de gaten dat andere kinderen deze jongen niet kunnen zien. De emoties, gevoelens en gedachten van zijn Zoë geloofwaardig neergezet, 'En het is best een lekker ding. Blond, groot, cool gekleed. Zonder aarzelen lacht Zoë terug' (P. 5). In de mails die Zoë aan haar overleden vriendin Evi schrijft, 'Dat was weer een gezellige zaterdag! Het liep helemaal uit de hand.' (P. 108).

Olaf, de overleden jongen, wil graag dat Zoë hem helpt om de daders te pakken te krijgen. Olafs vader gaat er namelijk bijna aan onderdoor, de goede man kan het niet verkroppen dat er nog niemand gearresteerd is. Hierdoor kan Olaf niet 'over'. Dit stukje is een beetje cliché, maar wel belangrijk voor het verhaal.

Naast het verhaal van het opsporen en ontmaskeren van de moord op Olaf, speelt er nog een ander verhaal in dit boek, de thuissituatie van Zoë. Zoë's ouders zijn namelijk gescheiden. Haar vader heeft met zijn nieuwe vriendin, Merel, een kindje gekregen. Moeder Laura ziet het allemaal niet meer zo zitten en schiet in een lichte depressie. Zoë en haar broer Tijmen hebben dit eerst niet zo in de gaten, en laten de boel de boel. Na een tijdje zetten ze samen hun schouders eronder. Doen het huishouden en boodschappen en dat alles zonder noemenswaardige ruzie of gemopper. Uiteindelijk komt ook dit weer allemaal goed, het lijkt er zelfs even op dat moeder Laura weer verliefd wordt.
Dit brengt me op een minpuntje in het boek. Het is af en toe een beetje zoetsappig, bijna te mooi om waar te zijn, hier en daar voorspelbaar. Alhoewel dit voor een jeugdige lezer ook weer prettig kan zijn om te lezen.

Het boek heeft een logische opbouw, stukje bij beetje kom je meer te weten over de dood van Olaf. Ook bij het ontmaskeren en pakken van de daders zit een zekere opbouw, eerst 'werkt' Zoë alleen aan de ontmaskering, langzamerhand worden meer personen bij het oplossen betrokken. Tijdens dit proces zie je ook vriendschappen opbloeien tussen Zoë en Ivar en Tijmen en Nora.

Simone van der Vlugt heeft wederom laten zien dat ze weet hoe de jeugd met elkaar omgaat. De beschrijving van het rumoer in de klassen en het meidengedoe; het lijkt alsof je er zelf bij bent. Het is erg realistisch geschreven. Het zou zomaar een waargebeurd kunnen zijn. Ondanks de ietwat zwaardere onderwerpen (paranormale gave, doodtrappen van jongen tijdens vechtpartij en scheiding) zou ik dit boek toch plaatsen onder lectuur vanwege het eenvoudige karakter en alledaags taalgebruik. Enkele keren wordt verwezen naar een roomwitte vlinder, als verwijzing naar een overleden persoon, wat beetje cliché aandoet.

Vlinders is geschikt voor lezers vanaf 12 jaar, daar ben ik het mee eens. De onderwerpen die aan bod komen -paranormale gave, dood, scheiding, vertrouwen, vriendschap- worden op een dusdanige manier beschreven dat het boek goed te lezen is. Deze onderwerpen kunnen een grote rol spelen in het leven van een tiener.