Recensie van "Verdacht", van Carry Slee, door Maud Beyer

Slee, C. (2016). Verdacht. Amsterdam: Overamstel uitgevers.

"Verdacht" gaat over Tess, haar vriendje Victor, Rachel en Brahim, een hecht vriendenclubje dat voor school een filmopdracht moet uitvoeren. Ze filmen in de buurt van de juwelierszaak die, zo horen ze later in het nieuws, op datzelfde tijdstip werd overvallen. Wanneer ze de opnames bekijken, doen ze een belangrijke ontdekking waardoor uiteindelijk Tess' vader de hoofdverdachte in deze zaak wordt. Hierdoor staat haar leven op zijn kop. In de loop van het verhaal krijgt Tess steeds vaker de schijn tegen zich, ze wordt onder andere beschuldigd van diefstal, waardoor zelfs Victor en Rachel haar laten vallen. Totdat tegen het einde van het boek, het verhaal ineens een wending krijgt...



Persoonlijk vond ik het een erg leuk boek om te lezen, doordat je erg meeleeft met de hoofdpersoon. Veel elementen uit het verhaal blijven lange tijd mysterieus, waardoor het boek vlot leest: je blijft maar doorlezen, omdat je wil weten hoe het afloopt. Zo heeft Brahim steeds geheime afspraken, waar zelfs zijn beste vrienden niets van mogen weten. Ook als lezer weet je niet waar hij mee bezig is. Op bladzijde 150 lezen we: "Victor is er ook niet erg gerust op, maar één ding weet hij zeker: zijn vriend heeft hulp nodig en dan is hij er voor hem." Zijn vrienden denken op dat moment nog altijd dat hij zich met criminelen inlaat. Op dezelfde pagina lezen we verder: "'Welkom op mijn party!' Hij gaat hun voor naar een grote hal die vol staat met mensen. Victor kijkt verbijsterd naar zijn vriend; wat heeft dit te betekenen? Hij weet niet wat hier precies gaat gebeuren, maar het heeft niets met drugs of een ander soort criminaliteit te maken." Deze twee passages zijn op dezelfde pagina te lezen, waaruit blijkt dat het tot op het laatste moment spannend blijft.
Daarnaast vind ik het mooi dat er actuele onderwerpen aan bod komen, zoals kinderen uit verschillende milieus: Tess komt uit een gezin wat erg veel moeite moet doen om de huur te betalen iedere maand en wat bij de voedselbank hun eten haalt. Victor woont juist in de rijke buurt, in een grote villa en zijn ouders gaan regelmatig naar een voorstelling of concert. Toch houdt dit verschil hen niet tegen om verkering met elkaar te hebben.

Het boek is naar mijn mening geschikt voor 12-plussers. Vrienden en vriendinnen spelen een erg grote rol bij het zoeken naar een eigen identiteit in dit boek, net als in de realiteit van deze doelgroep. Ik denk wel dat het boek bij meisjes meer in de smaak zal vallen, omdat het thema verliefdheid veel aan bod komt. Toch is het boek voor jongens ook wel geschikt, omdat het een behoorlijk spannend verhaal is; aan het einde is er zelfs sprake van ontvoering en moord.
Doordat adolescenten het vermogen om abstract te denken ontwikkelen, kunnen ze zich ook steeds beter verplaatsen in verschillende standpunten. Dit is nodig om het redelijk complexe probleem van dit boek aan te kunnen: de vader van de hoofdpersoon zit in de gevangenis, waardoor ze erg boos op hem is, maar tegelijkertijd blijft ze ontzettend veel van hem houden. Voor haar omgeving is dit heel lastig te begrijpen, zelfs voor haar vriendje en beste vriendin. Kinderen worden aan het denken gezet, doordat ze het verhaal lezen vanuit de ogen van het meisje wiens vader gevangen zit.

Wat ik in het begin jammer vond, was dat het voor de lezer al heel snel bekend wordt dat de vader van Tess iets met de overval te maken heeft. Op bladzijde 26 al lezen we: "'De politie?' Vader kijkt Victor geschrokken aan." en verderop: "'Een bekeuring?' vraagt vader opgelucht." Bij de lezer wordt hier al argwaan gewekt. Achteraf gezien is het juist nodig geweest dat Tess' vader al snel als verdachte wordt aangewezen, want aan het einde krijgt het verhaal een plotselinge wending.

Ik zou het boek zeker aanraden aan leerlingen, omdat het aansluit bij de belevingswereld van een 12-jarige en omdat het boek ook zeker spannend is, waardoor het ook voor jongens een leuk boek zou kunnen zijn.