Recensie #LaatsteVlog, van Carry Slee, door Nicole Veldhuis-Vree

Slee, C. (2017). Laatste vlog (1^e druk). Amsterdam: Overamstel. 

Samenvatting  

Het boek gaat over een vriendengroep; Noud, Gijs, Jesse, Roos en Femke. Noud laat zijn beste vriend Gijs tijdens een noodsituatie vallen, in de ogen van anderen. Iedereen vindt hem hierdoor een watje en dus maakt Noud een vlog om te bewijzen dat dit niét zo is. Gijs en zijn vriend Jesse starten ook met het maken van de meest grappige, spannende en gevaarlijke vlogs, om op deze manier veel views te krijgen. Dit tot groot verdriet van Noud, die zich buitengesloten voelt.
Ook komt de dochter van de stiefvader van Roos bij hen wonen. Al snel blijkt dat er online van alles is gebeurd, waardoor zij nu gechanteerd wordt. Roos en Noud proberen uit te zoeken wat er aan de hand is en filmen dit als bewijs.

Waardeoordeel In dit boek zijn er twee hoofdpersonen: Noud en Roos, met ieder hun eigen verhaallijn. Deze twee verhaallijnen draaien als een rode draad om en door elkaar heen. Roos is een positief en vrolijk meisje, dat graag anderen helpt en waarvan de ouders gescheiden zijn. Noud daarentegen is een rustige jongen, die zich mee laat slepen door zijn beste vriend. Het boek begint gelijk met een gebeurtenis,
‘’Gijs, roept hij naar zolder, maar hij krijgt geen antwoord. De zoldertrap staat vol zwarte rook. ... In paniek draait hij zich om en rent de trap af naar buiten´´ (p. 10).  Hierdoor komt er gelijk spanning in het verhaal en zit je er direct middenin. Het tempo blijft het hele verhaal hoog, doordat de personen in het boek voortdurend leuke, grappige, spannende en vervelende dingen meemaken.

Wat mij erg aangreep, is de relatie tussen Noud en zijn vader. In plaats dat de vader van Noud hem onvoorwaardelijk steunt na een trauma, maakt hij hem verwijten. Dit heeft een groot effect op het zelfbeeld van Noud.  ´´Op de gang hoort hij zijn ouders praten. ´´Ik kan het maar niet begrijpen,´´ zegt zijn vader. ´´Hoe kan het dat hij zo laf is? Dat heeft hij niet van mij en ook niet van zijn opa. Ik vind het zo moeilijk te verkroppen’’ (p. 47)
Doordat hij het gevoel heeft dat zijn vader hem niet steunt, wordt zijn schuldgevoel alleen maar groter.

De verhaallijn van Susan, de dochter van de stiefvader van Roos, zet je aan het denken. Zij is slachtoffer van grooming en wordt hierdoor afgeperst. Noud en Roos proberen uit te zoeken wie deze man is die Susan afperst en komen er dan al snel achter dat deze mensen geraffineerd te werk gaan. ‘’De smeerlap!’’ zegt Roos als ze uitgelogd zijn. ‘’Moet je kijken naar die foto. Hij heeft een foto van een superlekkere boy erop gezet. Zelf is hij vast hartstikke lelijk.’’ ‘’Hij pakt het heel slim aan.’’ zegt Noud. …  ‘’Ik snap dat meisjes daar in trappen’’. (p. 152) Als de jeugd dit boek leest, blijft deze verhaallijn ze waarschijnlijk lang bij. Het kan namelijk iedereen overkomen en het laat vooral zien welke gevaren er schuilgaan in de online-wereld.

Carry Slee snijdt in dit boek, wederom, realistische en actuele onderwerpen aan waar kinderen liever niet over praten. Hierdoor vind ik dit een mooi en leerzaam boek om te lezen. Naast dat zij een prettige schrijfwijze heeft: korte zinnen, alledaagse woorden, geschreven vanuit het perspectief van de hoofdperso(o)n(en), spannende verhaallijnen, is het vooral een heel realistisch boek waarin levensechte gebeurtenissen worden beschreven. Net als in de realiteit spelen vrienden en vriendinnen een belangrijke rol bij het zoeken naar een eigen identiteit.

In het onderzoek van Rita Ghesquiere (1993) plaatsen jonge lezers tussen de twaalf en vijftien jaar boeken over liefde en vriendschap op de tweede plaats, naast avonturenverhalen (Van Collie 2007). Hierdoor is het zeer geschikt voor de beoogde lezers, jeugd (12+). Doordat de hoofdpersonen ontwikkelingen doormaken, het taboedoorbrekend is en het meerdere lagen bevat, valt het mijn inziens binnen de literatuur.