Filmrecensie 'Achtste groepers huilen niet' door Chantal Aarts

Filmrecensie ‘Achtste groepers huilen niet’  - Dennis Bots  door Chantal Aarts 

Regisseur - Dennis Bots

Belangrijke acteurs:  Hanna Obbeek, Nils Verkooijen, Fiona Livingstone, Bram Flick, Amin Beyandouz, Johanna ter Steege, Reinout Bussemaker, Eva van der Gucht, Loek Peters , Chrisje Comvalius, Hanna Verboom e.a.

Titelsong: Dit pakt niemand ons meer af – Kim-Lian

Jaar van verschijnen: 2009

Verfilming jeugdboek: ‘Achtste groepers huilen niet’ van Jacques Vriens

Akkie -een stoer voetballend meisje uit groep 8-  bereidt zich samen met haar klas en hun juf Ina voor op de Citotoetsen, het schoolkamp, het slottoernooi van voetbal en allemaal leuke dingen die een achtste-groeper doet. In de klas is weleens wat geruzie en gedoe rondom het voetbalgebeuren, maar juf Ina heeft steeds grappige oplossingen.

Maar dan krijgt Akkie te horen dat ze leukemie heeft. Akkie zit echter niet bij de pakken neer. Vanuit het ziekenhuis blijft ze bezig met het voetbaltoernooi, met het bedenken van een plan om juf Ina aan de man te helpen en met het schoolkamp.

Als Akkie dan niet meer zelf aan het voetbaltoernooi kan deelnemen omdat ze te ziek is, bedenkt klasgenoot Joep een plan…

Akkie lijdt in de film aan leukemie, je zou dus een trieste film verwachten. Toch heb je niet het gevoel dat je naar een zielige film zit te kijken. De regisseur wilde dat het verhaal vooral oprecht en puur zou zijn. Dat is hem zeker gelukt.  Op heel subtiele wijze worden naast de kanker zaken belicht waar een opgroeiende jongere ook mee te maken krijgt. Dan doel ik op bijvoorbeeld de verliefdheid van Laurens op Akkie, de reactie van Akkie hierop. Daarnaast de best wel onzekere Elise, die een buitenboordbeugel draagt en erg gelovig is of de grappige stotterende Brammetje die gewoon zijn ding blijft doen en de duidelijk puberende, af en toe norse Joep (met zijn stemmingswisselingen). Eigenlijk de ‘gewone dingen’ van een doorsnee puber, hierdoor is de film erg toegankelijk. Dit zou in iedere groep 8 kunnen gebeuren.

Door de hele film is er een positieve instelling; Akkies wil om overal aan mee te doen voert de boventoon. Hierdoor denk je ook steeds dat het  ‘wel goed komt’  met Akkie.

De filmopnames zijn goed gemaakt, ‘levendig’ (met veel actie) op het moment dat Akkie niet in het ziekenhuis ligt, meer ‘ingetogen’ op het moment dat ze weer terug in het ziekenhuis is.

Wat ikzelf bijzonder vind is dat de hoofdrolspeelster Hanna Obbeek zich voor deze rol heeft kaalgeschoren. Dit maakt het allemaal nóg echter. 

De saamhorigheid van de klas komt heel goed naar voren in het stukje waar ze rond het kampvuur het lied zingen ‘Dit pakt niemand ons meer af’, dit is trouwens ook de song die tijdens de aftiteling gespeeld wordt. Heel mooi en toepasselijk.

Een heel mooi moment uit de film vond ik het moment dat Akkie, kaal –met-pet, in de klas terugkomt. Één moment is het stil, dan zet Brammetje een soort bloempot op z’n hoofd en volgt er een spontane modeshow van hoofddeksels, waaraan zelfs de norse Joep meedoet. De flexibiliteit van de klas is super gefilmd, heel mooi hoe ze met zo’n moment omgaan, met de hele situatie.

Een ander mooi moment uit de film is het moment waarop Akkie weet dat ze niet meer beter gaat worden, dokter Snor hoeft dit niet te zeggen, hij heeft zijn snor afgeschoren… (afgesproken was dat hij zijn snor af zou scheren als hij Akkie niet beter kon maken). Kinderen begrijpen vaak veel zonder woorden.

Naarmate we verder in de film komen heb ik het gevoel dat er beter geacteerd wordt, het kan natuurlijk zo zijn dat de cast beter op elkaar ingespeeld is.

Mijn conclusie is dat het een mooie Nederlandse film is waar je wel een traantje bij wegpinkt, geschikt voor kinderen vanaf ongeveer 10 jaar. Deze film zet je aan het denken, wat doet kanker met je leven, met het leven van een kind, wat als je inderdaad komt te overlijden? Je zult er zeker met de kinderen over moeten praten, het is geen film om even lekker luchtig te kijken en zeker niet alle kinderen zullen deze film waarderen. Voor sommige zal deze film te emotioneel zijn.

Maar het is ook een film waar ondanks de ellende en zwaarte van het thema kanker, tóch een vrolijke noot de revue passeert. Ga je deze film in de klas bekijken, zul je zeker een flinke nabespreking moeten houden, het is geen film om even lekker luchtig weg te kijken, want uiteindelijk huilen óók achtste groepers...