filmrecensie Kruistocht in spijkerbroek - Milou Visser 1A

Filmrecensie

Kruistocht in Spijkerbroek

Regisseur van de film: Ben Sombogaart

Jaar: 2006

Titel van het jeugdboek: Kruistocht in Spijkerbroek

Auteur: Thea Beckman

 

Acteurs:	Naam in de film:	Soort rol:
Johnny Flynn	Dolf Vega	Hoofdpersoon/ held
Stephanie Leonidas	Jenne	Vriendinnetje van Dolf
Emily Watson	Mary Vega	Moeder Dolf en uitvinder van de tijdmachine
Michael Culkin	Anselmus	De monnik die kinderen wil verkopen aan de slavendrijvers

 

Samenvatting:

‘Kruistocht in Spijkerbroek’ vertelt over de vijftienjarige jongen Dolf die via een tijdreismachine per ongeluk in de Middeleeuwen belandt. Dolf speelt in het Nederlands Elftal onder zeventien jaar en als hij een wedstrijd in Spiers verpest besluit hij met de tijdmachine van zijn moeder terug te gaan in de tijd om het probleem op te lossen. Door een fout komt hij in het jaar 1212 terecht, raakt slaags met een aantal schurken en wordt gered door Jenne. Jenne en de kinderen die met haar mee reizen lopen een Kinderkruistocht. Dolf reist met hen mee met de Kinderkruistochten onder leiding van koning Nicholaas en priester Anselmus. Door met de grote groep kinderen mee te reizen hoopt hij een weg terug naar huis te vinden. Hij ontpopt zich als held van de karavaan, redt kinderen en komt erachter waar deze kruistocht daadwerkelijk voor bedoeld is.

 

Persoonlijk waardeoordeel

De film doet niet kinderlijk aan, maar wordt wel gespeeld vanuit het oogpunt van een kind. Ik vind het een spannende film als ik me bedenk welke doelgroep deze film kijkt, maar heeft voor mij persoonlijk weinig diepgang. Het is een oppervlakkig heldenverhaal met veel ruimte voor mysterie en niet geloofwaardige filmscenes. Een puber, zeker de jongens (ik zie het voor me), zullen daar echter van smullen. Dolf ontpopt zich tot held, laat de kijker zien wat je met je kennis allemaal kunt bereiken en bedenkt een waar strijdplan om kinderen te redden. Het sociale aspect komt heel erg naar voren in dit verhaal: één voor allen en allen voor één!

 

Wat deze film er mooi in beeld brengt is de contante strijd tussen religie en het “boerenverstand”. In een scene verdrinkt een jongetje bijna in een rivier. Als Dolf dit ziet bedenkt hij zich geen seconde en springt het water in. Hij zwemt met de jongen naar de kant en begint te reanimeren. Een aantal kinderen van de kruistocht worden boos en denken dat hij ‘de ziel uit het jongetje zuigt’. Als ze zien dat het jongetje weer bijkomt, is de eerste heldendaad verricht en heeft Dolf laten zien dat alleen vertrouwen op God niet altijd werkt. Dit verweeft zich in meerdere scenes in de film, en dat zorgt voor een gewaagde maar realistische kijk op verschillende situaties. Dat is iets wat kinderen waar deze film voor bedoeld is, goed kunnen begrijpen. Ook een volwassene kan op deze manier prima meekijken met de film en zal dan ook niet altijd saai zijn, ondanks dat het een jeugdfilm is.

 

Later komt Dolf erachter dat het geredde jongetje prins Carolus blijkt te zijn. Dolf ziet kinderen sterven van de honger en bedenkt een plan. Door zijn heldendaad zijn de kinderen van adel bereid hem te helpen. Tijdens een van de scenes zie je Dolf een Mars (candybar) delen met een aantal zieke jongetjes. En daar mis ik dan de diepgang. Het lijkt volkomen normaal dat een jongen uit 1212 zich tegoed doet aan chocolade… dat vind ik jammer, want daar mis ik echt de geloofwaardigheid.

 

Een van de laatste scenes vind ik zelf het mooist. Het lukt de moeder van Dolf te achterhalen hoe hij terug kan komen naar zijn eigen wereld in 2006. Als hij de plek vindt wil hij samen met Jenne, wie in het verhaal zijn vriendinnetje geworden is, meereizen in de tijd. Dat mislukt en Dolf komt alleen terug in de tijdmachine. Hij vraagt zijn moeder om een gunst en reist opnieuw terug naar 1212, naar zijn Jenne. En dan komt zijn moeder erachter dat haar zoon ouder wordt, en dat ze zich meer met hem bezig moet houden dan alleen haar werk. Zelf denk ik dat een jeugdige dit helemaal niet zo bekijkt, en daar is het zo leuk dergelijke jeugdfilms ook als volwassene te bekijken. Er kan met verschillende gedachten naar het verhaal van de film gekeken worden en dat maakt het verhaal voor mij verrassend om naar te kijken.

 

De jongen (12 jaar, groep 8) van wie ik de dvd heb geleend vertelde me: ‘je moet het boek gewoon lezen hoor. Veel mooier dan de film’. Nu ik de film gezien heb, geloof ik graag dat een 12-jarige deze Engelstalige film lastig te volgen vindt. Zelf vind ik boeken lezen ook veel leuker, en dat zal ik meenemen in mijn lessen Nederlands. De beleving van een verhaal lezen of kijken is heel anders en dat maakt lezen en je fantasie gebruiken wat mij betreft veel leuker.  

 

Voor fictieonderwijs is dit boek erg geschikt. Een fictief verhaal met problemen uit de maatschappij van hedendag. Een sterke combinatie die zeer bruikbaar is binnen dit onderdeel van Nederlands.

 

Een ding is zeker: het verhaal sluit naadloos aan bij de belevingswereld van de jonge puber, schenkt aandacht aan morele problemen, beschrijft een held middenin een spannend verhaal maar laat ook zien dat deze leeftijd loskomt van ouders, verliefd wordt en op zoek zullen gaan naar zichzelf.