'Hoe overleeft Rosa in New York' (2012) is een echt young-adult boek, waarin hoofdpersonage Rosa na de zoveelste afwijzing tot toelating op de kunstacademie een tijd er tussenuit gaat, naar New York. Ze laat haar familie en vrienden achter en probeert zichzelf te vinden. Het valt niet mee om als au-pair te werken, zeker niet voor een meisje zoals Vita, wie ontzettend met haar leven worstelt. Ondertussen is haar overspelige vriendje Neuz (Vincent) gevlucht na de zoveelste ruzie met zijn vader. Hij strandt in Berlijn en probeert daar zichzelf te vinden. Hier komt hij tot de conclusie dat Rosa de enige is voor wie hij wil vechten.
"Ik wil je niet vergeten. Jij bent een deel van mij en dat blijft zo. Ik heb nog nooit van iemand zo veel gehouden als van jou."
Zoals we van de 'Hoe overleef ik'-serie gewend zijn, wordt er voornamelijk vanuit een dagboek en mailverkeer gepraat. Hierin is datum en tijd opgenomen. Deze manier van schrijven is enerzijds erg fijn, je weet in welk tijdsbestek alles afspeelt en je krijgt enkel de feitelijke informatie, plus gedachten van de personage. Ook wordt er af en toe verteld vanuit de schrijfster.
Daarnaast wordt er vanuit Rosa en vanuit Neuz gesproken, per hoofdstuk wisselt de personage. Dit zorgt ervoor dat je graag wil verder lezen, om erachter te komen hoe het afloopt met de persoon in kwestie. Deze zogenaamde cliffhangers zijn typerend voor Oomen.
Oomen speelt heel erg met de taal van de personages. Ze gebruikt typefouten in het schrijven van dagboeken en mails/sms'jes, maar gebruikt ook gekke uitspraken van meneer Rosetti, de stiefvader van Rosa, zoals: "Waar een wil is, is een route". (p. 140) Dit komt daarna ook vaker terug in het levensmotto van Rosa. Een leuke manier om lezers wat spreekwoorden en gezegden bij te brengen.
"Weet je, Rosa', zegt Vita, bijna onverstaanbaar, 'soms wil ik dood. Als ik me snij, dan voel in de pijn van het gemis even niet zo erg. Dan is er een andere pijn. Maar het helpt niet lang, en daarna... daarna is het nog erger.''
De problematieken in het boek zijn heftig. Rosa komt in aanraking met een depressieve Vita, welke door het gemis van haar overleden moeder en de vele afwezigheid van haar vader vrij eenzaam is opgegroeid. Ook Rosa heeft zo haar eigen problemen. Ze is zojuist ontmaagd door haar vriendje Neuz en denkt zwanger te zijn.
Neuz heeft een drugs- en drankprobleem en vlucht weg naar Berlijn, waar hij het opnieuw zwaar te verduren heeft, voordat hij tot het besef komt zijn leven te moeten verbeteren.
Het verhaal is opgebouwd in moeilijkheid. Zo begin je met het 'simpele' leven van Rosa en Neuz, daarna ontdek je de problemen bij beiden en tot slot merk je dat Rosa invloed kan uitoefenen op Vita, het tienermeisje op wie zij moet passen als au-pair. Je merkt dat Oomen hierin normen en waarden mee wil geven. Vita is depressief en wilt dood. Je merkt dat Rosa via haar stiefvader en drie zusjes uit de wijk wordt aangespoord om Vita te helpen, om haar naar een psycholoog te laten gaan en om het beste uit het leven te halen. Je merkt ook dat Rosa dit steeds beter lukt.
"Vita lacht en slaat haar armen om Rosa heen." (p. 285)
Ditzelfde merk je bij Neuz: Hij is het zat om continu maar weer met een kater in zijn eigen kots wakker te worden en besluit ritueel alle slechte gewoontes te verbranden, op een avond alleen bij het kampvuur.
Aan het eind van het boek spring je flink door de tijd heen. Vanaf hier is het helemaal beschreven aan de hand van mailverkeer tussen de hoofdpersonen Rosa, Neuz, Vita en ouders. Dit viel mij in eerste instantie niet op, dus raakte ik in de war. Pas toen ik nog een keer de aanhef en mailgegevens bekeek, zag ik dat er soms wel meer dan een maand tussen bepaalde mails zit.
Het boek heeft een open eind, want er zijn nog tal van wensen voor Rosa, Neuz, Vita en de zusjes over. In het nawoord staat ook dat dit het eerste deel is van het vervolg op de 'Hoe overleef ik'-serie.
Mijn conclusie: In het begin vond ik het boek te gemakkelijk geschreven en vond ik er weinig diepgang in zitten. Een stuk later in het boek kwam er echte diepgang en bleef ik meer nadenken, ook al had ik het boek al een tijdje weggelegd.
Het is een boek voor 15 jaar en ouder, omdat de problematieken die erin voorkomen, echt voor de oudere jeugd geschikt zijn. Daarnaast worden de hoofdstukken verteld vanuit diverse personages. Dit kan zorgen voor verwarring door de jongere lezer.
Voor iedereen die de 'Hoe overleef ik'-serie heeft verslonden en nu wil weten hoe Rosa het er tegenwoordig van af brengt, raad ik zeker aan het boek te lezen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten