Spijt!, Dave Schram, 2013,Spijt!, Carry Slee
Als
laatste gekozen worden met de gym. Niemand wil dat en je voelt je een sukkel
als jij die persoon bent. Jochem is die persoon en helaas is dit misschien nog
wel het minst erge wat hem wordt aangedaan. Jochem wordt gepest, vooral vanwege
zijn gewicht. Sanne is de leider van drie. De klas ziet het gebeuren maar
niemand doet wat. Behalve Vera en David. Die doen een poging het voor Jochem op
te nemen en proberen hem te helpen. Volgens de laatste bladzijden uit het
dagboek van Jochem waren het deze twee, samen met zijn hondje, die hem overeind
hielden. Daar stopt ook het dagboek, want de pesterijen maken hem kapot en maken
dat hij uiteindelijk zelfmoord pleegt.
Ik heb het
boek Spijt! van Carry Slee niet gelezen maar andere titels van haar wel en haar
boeken spreken mij erg aan. De onderwerpen zijn erg actueel en herkenbaar voor
de jeugdige lezer/kijker. Deze film, die zich op de middelbare school afspeelt,
zal kijkers zeker aanspreken. Het decor is herkenbaar en het verhaal schetst de
verschillende levens van pubers. David die verliefd is op Vera en in een bandje
speelt, in de weekenden moeilijk uit zijn bed komt, gezellig met vrienden naar
de bios gaat en moe wordt van het gezeur van zijn oma. Vera, een knap meisje
die vrijwilligerswerk doet bij het asiel, door iedereen aardig wordt gevonden
en het durft op te nemen tegen de grootste pestkop van de klas. Sanne, die
thuis voor haar dikke, invalide vader moet zorgen en al haar problemen voor
zich houdt maar dit botviert op Jochem. De jongen die wordt gepest en niet goed
voor zichzelf kan opkomen, maar wel een groot hart heeft voor dieren en een
enorm talent is achter de piano. Al deze personages zorgen ervoor dat je je wel
met één van hen kunt identificeren. Of je kent zelf mensen van vroeger of in
het geval van de jeugdige kijker herkennen ze misschien wel hun klasgenoten in
één van deze personages.
Ik vind
deze film dan ook zeer geschikt voor het fictie onderwijs. Ook omdat het een op
waarheid gebaseerd verhaal kan zijn. De film kan een informerende functie
hebben maar ook inzicht geven in wat pesten met een ander doet en wat de
gevolgen kunnen zijn. En het laat een heel realistisch beeld zien van het leven
op de middelbare school. Daarmee is deze film dus zeer geschikt voor de middelbare
school leeftijd. Kijkwijzer geeft aan dat deze film voor 9 jaar en ouder is
maar persoonlijk vind ik deze film nogal heftig voor 9 t/m 11 jarigen.
Zelf vond
ik de film ook best heftig. Als een film mij vanaf het begin pakt, word ik
helemaal in het verhaal gezogen en voelt het alsof ik het zelf beleef. Verhalen
waarin iemand veel onrecht wordt aangedaan en waar geweld in voor komt roepen
altijd nare gevoelens bij mij op. De scènes waarin Jochem wordt mishandeld,
tegen zijn wil dronken wordt gevoerd, zijn fiets wordt gesloopt en zijn kleren
in een boom worden gehangen, terwijl hij onder de douche staat, maken me echt
boos. Dat voel ik ook oprecht tijdens de film. De rol van Sanne wordt ook erg
goed gespeeld door Charlotte Bakker, want ik kreeg echt een ontzettende hekel
aan haar.
De muziek
vond ik ook goed gekozen. Voor mij is muziek erg belangrijk in een film. Als ik
een film eng vind zet ik het geluid uit, dan is een film ineens een stuk minder
eng. In de droevige scènes rondom Jochem klonk er pianomuziek. De scènes rondom
David wat vlottere gitaarmuziek. Deze muziek past ook bij de karakters van deze
personages. Violen brachten een extra droevig en dramatisch effect bij het
vinden van het levenloze lichaam van Jochem en tijdens zijn herdenkingsdienst.
Deze film
heeft me geen goed gevoel gegeven maar dat komt vooral door de aard van het
verhaal. Het is een goede film die een verhaal vertelt, wat helaas waar gebeurd
zou kunnen zijn. Ik zou het niet verkeerd vinden als scholen deze film opnemen als
lesstof en dit uitgebreid behandelen. In de film zegt David tegen zijn moeder: 'Iedereen vindt zijn school leuk mam'. Hij
weet dat dit niet waar is en helaas is pesten hier een van de oorzaken van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten