dinsdag 16 oktober 2018

Recensie 'Boy 7' van Mirjam Mous door Janine Rietveld- Nefkens


Recensie 'Boy 7' van Mous, M. (2009). Van Holkema en Warendorf, Houten.

Samenvatting

Het verhaal begint wanneer een jongen bijkomt ergens op een heel hete, kale grasvlakte. Hij weet niet wie hij is, waar hij is en hoe hij terecht is gekomen op deze verlaten plek. Wat hij wel weet, is dat hij moet gaan lopen, weg van deze naargeestige plaats. Gelukkig vindt hij een rugzak met daarin o.a. een mobieltje waarop een verrassend voicemailbericht staat. Als hij dit afluistert, wordt de verwarring alleen maar groter, want hij hoort zijn eigen stem zeggen: 'Wat er ook gebeurt, bel in geen geval de politie.'. De andere spullen in de rugzak zullen hem helpen het grote mysterie te ontrafelen.

Waardeoordeel
Het boek heb ik in één ruk uitgelezen en onderwijl bedacht ik me: dít is een boek dat de jeugd kan motiveren om eens te ervaren wat het betekent als 'je in een verhaal wordt meegenomen'. Zeker die jongeren die aangeven niet van lezen te houden en zich nog geen leesgedrag eigen hebben gemaakt,
Het heeft diverse elementen die uitnodigen tot doorlezen: spanning, vaart, meerdere personages en verschillende verhaallijnen. Het houdt je nieuwsgierigheid vast, tot en met de laatste bladzijde. Helemaal wanneer de hoofdpersoon, Boy 7, zijn notebook terugvindt en we door middel van flash backs langzaamaan ontdekken wat er toch allemaal speelt en wat hem is overkomen. 'Ze hebben mijn leven afgepakt. Eerst mijn kleren en toen mijn naam'. (blz. 84)

Hoewel het verhaal surrealistisch is, jongeren van wie het gedrag met behulp van een geïmplanteerde chip wordt gestuurd en zo gedwongen worden tot criminele activiteiten, is het dilemma dat hiermee aan de orde komt, van alledag en een mooie uitnodiging tot discussie en overweging. Het belang van een groep boven dat van deelnemende individuen, het idee dat je gedachten niet meer van jou zijn, maar door anderen worden gecontroleerd. 'Ik twijfelde ineens aan alles. Wie was ik? Ik wist niet meer wat ik uit mezelf had gedaan en wat gemanipuleerd was.' (blz. 170). De inhoud van het boek is materiaal dat ingezet zou kunnen worden bij diverse lesonderdelen. Bij geschiedenis bijvoorbeeld: wat gebeurt er wanneer mensen een groep vormen met een sterke leider, uniformiteit, gecontroleerde gedachten en als angst wordt gezaaid?
Een schrijfopdracht waarbij leerlingen een ander verloop bedenken, na het wakker worden van Boy 7 op die kale vlakte, of: wat zouden jouw acties zijn als jij in de schoenen van de hoofdpersoon zou staan? Maar ook: hoe surrealistisch is het dat met geïmplanteerde chips gedrag kan worden gestuurd, wat zouden voordelen kunnen zijn of kent een dergelijke ontwikkeling alleen maar nadelige gevolgen?

Ondanks het wat sciencefictionachtige karakter, is de hoofdpersoon een gewone jongen waarmee de lezer zich kan identificeren en voor sommige lezers ook een held kan zijn. Zijn moed en doorzettingsvermogen, zijn eigenschappen die een ieder graag ziet, ook in zichzelf. Daarbij leren we hem ook kennen als iemand met twijfels en onzekerheid. Hiermee is het boek prima boek voor de beoogde lezer van 12-15 jaar. Voor de minder geoefende lezer kán de chronologie een uitdaging zijn in verband met de sprongen in de tijd. Desondanks is het een heerlijk, spannend en origineel verhaal. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten