Reactie op recensie 'Hoe overleef ik mijn vader? (en hij mij!)' van Francine Oomen door Marion Bouwens

Oomen, F. (4e aangepaste druk 2015). Hoe overleef ik mijn vader? (en hij mij!). Amsterdam, Nederland: Em. Querido's Kinderboeken Uitgeverij.

Rosa gaat in dit verhaal op vakantie naar Marokko met haa vader en vrienden. Zij is in dit verhaal ongeveer 17 jaar oud. Ze oriënteert zich op een vervolgopleiding aan de kunstacademie. Desalniettemin is dit vooral een mooi boek om te lezen voor meisjes tussen 12 en 14 jaar.

In vergelijking met de leeftijdsgroep van 13 tot 15 jaar die Marieke Van Haare noemt, schat ik de doelgroep van het boek dus iets jonger in.Ik onderschrijf haar argumenten om dit boek tot een jeugdboek te rekenen. Zo noemt zij het belang van vrienden. In het boek komen hun uiteenlopende geschiedenissen aan bod. Met de verschillende personages en doordat dit een onderdeel is van de reeks ‘Hoe overleef ik…’ komen er de nodige sociale kwesties aan de orde. Wanneer heb je seks? Laat je je uithuwelijken? Hoe kom je uit de kast als je homo bent? Een nieuw probleem is het ontslag van Rosa’s vader en hoe hij zich daarna voelt en gedraagt. Voor deze “problemen uit het leven”, zoals Marieke ze noemt, worden ook oplossingen geboden. De schrijfster laat de personages zinvolle uitspraken doen waar de jonge lezer wat van kan leren. Een belangrijke uitspraak is “praten verbindt, zwijgen verscheurt” die meermaals in het boek wordt uitgesproken (onder meer p.182). Verder noemt Marieke de interesse in andere culturen. Zo zijn er de beschrijvingen van Marokko, hoe het er daar uitziet en hoe de mensen daar leven. Daarmee is het boek op leuke wijze informatief.

 

Daarbij heeft het boek een eenvoudige verhaallijn met een happy end. Het verhaal begint met een e-mail van Rosa aan haar vriendin Esther. Ze opent met de zin: ”Ik ben net terug uit Eindhoven met wereldschokkend nieuws: ik ga met mijn vader op vakantie!”(p.5) De lezer volgt vanuit een beschouwer de voorbereidingen voor de vakantie, de reis zelf en uiteindelijk krijgt de lezer mee hoe het met iedereen na de vakantie is vergaan middels het e-mail verkeer tussen Rosa en haar vrienden en familie. Het einde van het verhaal is te beschrijven als ‘eind goed, al goed’. Rosa's stiefmoeder schrijft: “Ik wil je heel erg bedanken, Roos. Natuurlijk is het je vader zelf die ‘de knop om heeft gezet’, zoals hij dat noemt, maar volgens mij heb jij hem wakker geschud tijdens de vakantie.” (p. 190) Zo’n geweldig bedankje wil iedereen wel een keer krijgen.

De volgende overwegingen maken het boek vooral toch voor iets jongere lezers interessant. In het boek worden gezellige en wat rommelige situaties beschreven in huis en op vakantie. Situaties die een dertien jarige leuk vind om mee te beleven. Zo is er een gezellige en gemoedelijke scene aan tafel. “’Papa!’ Jade mept meneer Rosette, die naast haar zit, met een lepel op zijn arm. ‘Ai, kleine donderbol!’ Meneer Rosetti pakt lachend haar handje vast en drukt er een kus op.”(p. 26) Ook duwen en stoten de jongeren elkaar graag aan. De zeer vele bijnamen en koosnaampjes, zoals Neuzie, Ezzelewopje, Lotje-petotje en meer zijn vooral voor jeugdigen grappig om te lezen.

  

De jonge lezer van dit boek kan opkijken tegen Rosa en haar vriendengroepje en alvast een voorstelling maken van hoe het later zal zijn. Bijvoorbeeld naar aanleiding van de beschrijving van Rosa die naar haar vriendje, die op kamers woont toegaat. Wel beantwoorden de beschrijvingen van de meeste situaties aan het verwachtingspatroon van de lezer. Dit gegeven zorgt er met een paar verrassende gebeurtenissen in de verhaallijn voor dat het lekker wegleest.