Hans maakt in zijn recensie een link naar de functie die de dichtbundel binnen het onderwijs zou kunnen vervullen. Hij geeft daarbij aan dat door het lastige taalgebruik en de thematiek van Hofman’s gedichten de bundel niet integraal in de onderbouw is in te zetten. Ik ben dit met Hans eens.
Wat Hans in zijn recensie niet benoemd, en waar ik een kans zie, is dat deze dichtbundel een mooie ingang kan zijn om leerlingen kennis te laten maken met poëzie. Over het algemeen zal de belangstelling van kinderen niet direct bij dichtbundels liggen. Maar de combinatie van de bekendheid van de schrijver (de meesten zullen hem kennen van het populaire YouTube kanaal #BOOS) en de laagdrempeligheid van sommige van zijn gedichten zal er aan bijdragen dat deze dichtbundel met plezier gelezen wordt.
Die laagdrempeligheid zie ik terug in dit gedicht:
Doodsangst
Bang
Bang
You’re
Dead
Toegegeven geen literair hoogstandje maar wel door kinderen in de onderbouw te begrijpen. De combinatie van een woordgrapje, het gedicht in het Engels en een duidelijke Nederlandse titel zal kinderen de grap doen inzien zodat ze merken dat poëzie niet hoeft te bestaan uit lange, hoogdravende, onbegrijpelijke zinnen met veel beeldspraak(want dat is hoe veel kinderen over poëzie zullen denken). Het gedicht Hippiehop is wat mij betreft ook een mooi voorbeeld van een luchtiger gedicht, zoals Hans dat benoemt in zijn recensie, dat dicht bij de leefwereld van kinderen ligt.
Hippiehop
Mic
love
not
war.
Hans verwijst ook naar de typografie binnen de bundel. Ik ben het met hem eens dat dat zeker een element is dat kinderen zal aanspreken. En wellicht zelfs zal uitdagen om hier zelf mee te gaan experimenteren.
Hans benoemt ook dat een aantal gedichten die gaan over ziekte, dood en depressie behoren tot ‘het zware geschut’ maar dat deze gedichten wel door bovenbouwleerlingen gelezen kan worden. Zelf denk ik dat het afhangt van de ontwikkeling van het individuele kind of ze belangstelling of affiniteit met deze gedichten hebben dus dat het niet altijd aan leeftijd is gebonden.
Een gedicht dat mij aansprak omdat het een geweldig ritme heeft als je het hardop voorleest en ook nog een maatschappelijk thema in zich heeft dat zich leent voor een discussie (de banken die zich verrijken ten koste van de consument) vond ik Bankwezen. Het is bijna een rap als je het hardop leest en dat zal ook veel leerlingen aanspreken. Ter illustratie hier het eerste deel van het gedicht:
Bankwezen
Ik teken rekeningen
en bereken dingen.
Reken en
verzeker dingen.
Verzin verzekeringen
en zeker zeven dingen
tegenover leken
over rekeningen.
Hans heeft de bundel met plezier gelezen en dat geldt ook voor mij. Sommige gedichten lees je meerdere malen om ze te begrijpen en sommige omdat ze óf zo lekker uit je mond rollen óf gewoon grappig zijn. De soms wat flauwe woordspelingen zal leerlingen niet opvallen, ik zou deze dichtbundel dan ook, net als Hans, aanraden om te gaan lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten