Reactie op schaduwjongen van Simon Stranger door Marloes Steerneman
Marloes
heeft een mooie en complete samenvatting van Samuels verhaal
geschreven. Ik zou alleen het laatste stukje, 'waardoor hij uiteindelijk
een einde aan zijn leven maakt', achterwege hebben gelaten. Samuel
twijfelt aan het eind van het boek meermaals tussen leven en dood en het
boek blijft spannender, wanneer de afloop nog niet bekend is.
Mijn
achtergrond met vluchtelingen is ongeveer dezelfde als van Marloes, ik
ken veel vluchtelingen en hun verhalen en deze verhalen zijn inderdaad
helaas vaak net zo heftig. Wij mogen inderdaad onze handjes dichtknijpen
en Marloes ondersteunt ons geluk met een stukje tekst over het leventje
van Emilie. Ik heb gedurende het boek een aantal uitspraken over het
leven van Samuel opgeschreven. Deze uitspraken deden mij realiseren hoe
mooi en fijn mijn leven was en hoe zwaar het leven van Samuel en andere
vluchtelingen. Uitspraken als "hij was alleen maar misbruikt" (pag. 91),
"alles is voorbij hij voelt het 'you have arrived at your destination"
of "een begraafplaats voor al degene die niet bestaan" (pag.184).
Ben
me inderdaad niet beter gaan voelen door het boek, het trekt je mee in
de ellende en de uitvoerige beschrijvingen maken het, zoals Steerneman
zegt, levendig. Het mooie van het boek is wel dat het mensen aan het
denken zet en mensen zo hopelijk ook de andere kant van het leven van
een vluchteling gaan zien. Kunnen we met dit boek en het verhaal van
Samuel wat doen aan de negatieve gedachten van mensen over
vluchtelingen?
Ontspanning? Marloes heeft zeker gelijk over
de nare gebeurtenissen. De opbouw van het boek qua personagewisselingen
vond ik juist wel weer mooi, want je krijgt een heel goed beeld van
beide personages en hun gedachtegangen.
Echter vind ik ook de
tijdswisselingen en de personagewisselingen samen wel wat veel, evenals
de langdradige omschrijvingen van niet ter zake doende dingen en het
intermezzo heeft zeker geen waarde voor het verhaal. Ben het dus
grotendeels wel met Marloes eens.
Kijkend naar de leesfases van
Coillie ben ik het met Marloes eens, het is een 15+ boek, alhoewel
sommige volwassenen ook veel van het boek kunnen leren. Het is leerzaam
(pag. 154-156), zet zeker aan tot denken en wie weet gaan jongeren en
volwassenen nog eens anders tegen de vluchtelingen aan kijken.
Waarom
15+? Hoofdpersoon is qua leeftijd bijna volwassen, er is veel aandacht
voor gedachtegangen en de diepere levensvragen komen ook volop aan bod.
De complexere structuur hebben we het al over gehad en het einde
beschrijft Steerneman mooi, want het schetsen van andere scenario's is
echt wat je gaat doen. Zeker een echte aanrader!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten