Reactie op Stef Hummelink: Afblijven! - Carry Slee - door Milou Visser

Reactie op Stef Hummelink – recensie: Afblijven – Carry Slee

 

Slee, C. (1996). Afblijven. Pimento: Amsterdam.

 

In de recensie van Stef Hummelink staat een duidelijke boodschap centraal: ‘het is een grote waarschuwing voor de jeugd’. En daar ben ik het helemaal mee eens. Dit boek stelt zowel de doelgroep als de opvoeder in staat om een taboe te doorbreken en het gesprek over het gebruik van drugs aan te gaan. Een belangrijke boodschap die mij raakt als docent want sinds mijn taak als slb’er moet ik dat gesprek soms ook aan, en als beginnende slb’er is dat soms erg spannend. Zeker drie studenten in mijn slb-klas gebruiken momenteel drugs, en dat zorgt voor veel problemen thuis en op school. Dit verhaal kan voor mij zelfs een handreiking zijn om ook dat gesprek opnieuw aan te gaan. Het stelt mij in staat te begrijpen wat de gedachtegang van een puber is, en waarom zij niet in staat zijn van drugs af te blijven. Wat hen triggert, welke problemen ervoor zorgen en waarom ze zover doorgaan met het gebruik van drugs.

 

Hummelink beschrijft in zijn recensie over de manier waarop gesprekken tussen pubers verlopen. Ook dit kan ik beamen. Tenenkrommend hoe dergelijke gesprekken gevoerd worden, en ook dat is voor mij als dertigjarige docent Nederlands complexe kost om te lezen. Niet omdat het zo moeilijk is, maar wel moeilijk te begrijpen. Ze zetten zichzelf in de picture, ook al is dat de laatste plek waar ze gevonden willen worden. Dat puberbrein is een complex ding, ook al dachten wij dertigers vijftien jaar geleden op precies dezelfde wijze… Wat mooi dat identiteitsontwikkeling plaats vindt en we later onze gedachtes kunnen weerleggen, beter nadenken over de gevolgen van bepaalde keuzes, en zeker als docent valt er veel te leren over deze ontwikkeling. Ook als het fictief, zo werkt het in de ‘echte wereld’ ook.  

 

De realiteit van het verhaal geeft mij niet het gevoel dat het boek al tijden geleden geschreven is. Zoals Hummelink ook in zijn recensie stelt, is dat ondanks dat er gesproken wordt over guldens, dit verhaal een tijdloos karakter heeft. Hij verwoordt perfect hoe tijdloos dit verhaal is, en daar kan ik alleen maar achter staan.

 

In de volgende passage wordt nog eens duidelijk hoe de buitenwereld lijdt onder het de ongrijpbare verslaving van drugs:

Jordi is bij Melissa op bezoek geweest, maar komt erachter dat ook nadat ze opgenomen is geweest, niet thuis is en dat zorgt voor blinde paniek bij hem, en haar moeder. ‘Jij hebt alles gedaan wat je kon Jordi, je bent een fantastische vriend voor Melissa geweest.’ (Blz. 157) Als je verder leest kom je erachter dat vertrouwen grote schade heeft aangericht, en dat er niets aan de hand was. Een belangrijke boodschap die de lezer de intentie geeft ook over eigen keuzes goed na te denken. Een levensechte en realistische situatie die mij zelfs een benauwd gevoel gaf tijdens het lezen.

 

Mijn laatste ode aan zo goed beknopt geschreven recensie van Hummelink: ik kan volledig achter zijn mening staan, deel deze mening absoluut en zal bij leesonderwijs tijdens mijn lessen Nederlands én als studieloopbaanbegeleider, zeker teruggrijpen naar dit verhaal.

 

Milou Visser.