Algemene informatie:
Film: Pijnstillers met regie van Tessa Schram
Verfilming van het boek: Pijnstillers geschreven door Carry
Slee
Jaar: 2014
Samenvatting:
Casper, hoofdrolspeler, woont samen met zijn moeder in
Amsterdam, ze hebben het goed samen en hun band is sterk. Hij weet niet wie
zijn vader is en heeft daar vrede mee. De film begint met een auditie voor een
jeugdorkest, Casper speelt voor op de piano en wordt de nieuwe pianist van het
jeugdorkest. Zijn moeder is trots en ze wil dolgraag mee naar zijn eerste
optreden in Praag, dan krijgt ze kanker en alles is ineens onzeker. Casper
besluit om samen met Pim, zijn beste vriend, toch op zoek te gaan naar zijn
vader, hij vindt zijn vader, maar is het wel de vader die hij zoekt?
De liefde speelt op de achtergrond ook nog een rol. Sofie,
zijn beste vriendin, maakt misbruik van zijn goedheid en hij mag alleen haar vriendje
spelen. Anouk, meisje uit het orkest wordt verliefd op Casper, maar haakt door de rol van Sofie af. De film eindigt in Praag, waar alles bij elkaar
komt.
Waardeoordeel:
Pijnstillers is zeker een realistisch verhaal. Discriminatie
komt nog steeds veel te veel voor, moeders krijgen kanker, vaders zijn niet
altijd bekend en vriendschappen of liefdes kunnen raar lopen. Casper is wel een
extreem rustige en brave puber, deze pubers bestaan, maar de meeste jongens zitten rond deze leeftijd vol in de puberteit. Hij gaat erg volwassen om met alles wat hij moet doorstaan en ik mis soms wel de ondeugende tiener.
Het is een aangrijpend en meeslepend verhaal met af en toe een grappige scene (Hoe noem je een ruzie tussen twee bejaarden? De tachtigjarige oorlog.), maar ik werd op een aantal momenten ook echt geraakt. De ongelezen
brieven, het verlies van zijn moeder en als klap op de vuurpijl de afwijzing voor de reis naar Praag
vond ik echt verschrikkelijk. Hoe kun je een jongen van 15 jaar zoveel leed aan
doen? Zijn kracht om toch door te gaan vond ik daarentegen heel bijzonder.
Casper is een hele brave en lieve jongen,
maar hij heeft op de juiste momenten gelukkig ook woede en verdriet in zich en hij
laat door zijn vader te gaan zoeken en naar Praag te gaan gelukkig ook zijn eigenwaarde
zien.
Het gedrag van de vader van Sofie is heel herkenbaar, maar
ieder mens is er één en enkel de afkomst kan voor mij geen maatstaf zijn. De
uitspraak: Daar zijn het een stelletje
Marokkanen en hier zijn het herrieschoppers is mijn inziens ‘not done’.
Sofie is geen vriendin, ze maakt echt misbruik van Caspers
goedheid, ze liegt tegen haar vader en ze verloochent Saïd. Het laatste is
misschien nog wel het ergste.
Het verhaal loopt lekker door, de meerdere verhaallijnen zorgen
niet voor onduidelijkheid en het is zeker geen complexe film. Het is daarnaast
qua structuur ook geen moeilijke film. De film heeft alleen een paar
flashbacks waarin moeder en Casper tijdelijk van elkaar worden gescheiden en
deze flashbacks zijn een mooie aanvulling op de angst van Casper om zijn moeder
kwijt te raken. De afwisseling van goede en slechte tijden houdt de film van
het begin tot het einde interessant.
Het enige minpunt vond ik het open einde, wat veel jongeren
wellicht niet goed kunnen invullen.
Tot slot:
De leeftijdscategorie voor deze film vond ik lastig vast te
stellen. Kijk ik naar de leesfasen van Coillie dan kom ik uit bij de 12+. Het
is een jonge hoofdpersoon op zoek naar zichzelf, hij wordt met twijfels,
emoties en nieuwe ideeën geconfronteerd. Kijk naar wel of niet zoeken naar
vader, de ziekte van zijn moeder en alles wat er anders wordt gedurende de
film. Vrienden en vriendinnen spelen een rol, waarbij Sofie laat zien hoe je
geen goede vriendin bent en Pim laat zien wat echte vriendschap is. De maatschappij, andere culturen en problemen komen volop aan bod. Deze
leeftijd is eveneens de adviesleeftijd op de hoes van de film.
Echter vind ik het ook wel zware onderwerpen voor een 12+
kijker, het is mijn inziens wel per kind verschillend of de film geschikt is
voor deze leeftijd. Ik had een leeftijdsgrens van 15+ ook niet gek gevonden, de
hoofdpersoon is 15 jaar en vertoont het gedrag van een young adult. De zware
onderwerpen brengen een stukje psychologie en diepere levensvragen met zich
mee.
Deze film op school kijken is voor mij eveneens discutabel.
De film is zeker leerzaam. Kijk naar de discussie rondom Marokkanen, het omgaan
met kanker, het knokken voor je dromen en het zoeken naar een ouder. De film
kan onze leerlingen heel veel leren, hij zal leerlingen aan het denken zetten,
maar hij kan ook (te) confronterend zijn. Leerlingen kunnen met discriminatie,
kanker of gemis ouder geconfronteerd worden en deze onderwerpen kunnen heel
hard aankomen.
Ik zou enkele onderwerpen eerst in de klas voor bespreken,
kijken hoe de reacties zijn en bepalen of de veiligheid in de groep voldoende
is voor deze film.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten